¹И отвечал Иов и сказал:

¹Maar Job antwoordde en zeide:

²о, если бы верно взвешены были вопли мои, и вместе с ними положили на весы страдание мое!

²Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

³Оно верно перетянуло бы песок морей! От того слова мои неистовы.

³Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

⁴Ибо стрелы Вседержителя во мне; яд их пьет дух мой; ужасы Божииополчились против меня.

⁴Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

⁵Ревет ли дикий осел на траве? мычит ли бык у месива своего?

⁵Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

⁶Едят ли безвкусное без соли, и есть ли вкус в яичном белке?

⁶Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

⁷До чего не хотела коснуться душа моя, то составляетотвратительную пищу мою.

⁷Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

⁸О, когда бы сбылось желание мое и чаяние мое исполнил Бог!

⁸Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

⁹О, если бы благоволил Бог сокрушить меня, простер руку Свою и сразил меня!

⁹En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

¹⁰Это было бы еще отрадою мне, и я крепился бы в моей беспощадной болезни, ибо я не отвергся изречений Святаго.

¹⁰Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

¹¹Что за сила у меня, чтобы надеяться мне? и какой конец, чтобы длить мне жизнь мою?

¹¹Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

¹²Твердость ли камней твердость моя? и медь ли плоть моя?

¹²Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

¹³Есть ли во мне помощь для меня, и есть ли для меня какая опора?

¹³Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

¹⁴К страждущему должно быть сожаление от друга его, если только он не оставил страха к Вседержителю.

¹⁴Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

¹⁵Но братья мои неверны, как поток, как быстро текущие ручьи,

¹⁵Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

¹⁶которые черны от льда и в которых скрывается снег.

¹⁶Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

¹⁷Когда становится тепло, они умаляются, а во времяжары исчезают с мест своих.

¹⁷Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

¹⁸Уклоняют они направление путей своих, заходят в пустыню и теряются;

¹⁸De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

¹⁹смотрят на них дороги Фемайские, надеются на них пути Савейские,

¹⁹De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

²⁰но остаются пристыженными в своей надежде; приходят туда и от стыда краснеют.

²⁰Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

²¹Так и вы теперь ничто: увидели страшное и испугались.

²¹Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

²²Говорил ли я: дайте мне, или от достатка вашего заплатите за меня;

²²Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

²³и избавьте меня от руки врага, и от руки мучителей выкупитеменя?

²³Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

²⁴Научите меня, и я замолчу; укажите, в чем я погрешил.

²⁴Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

²⁵Как сильны слова правды! Но что доказывают обличения ваши?

²⁵O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

²⁶Вы придумываете речи для обличения? На ветер пускаете слова ваши.

²⁶Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

²⁷Вы нападаете на сироту и роете яму другу вашему.

²⁷Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

²⁸Но прошу вас, взгляните на меня; буду ли я говорить ложь пред лицем вашим?

²⁸Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

²⁹Пересмотрите, есть ли неправда? пересмотрите, – правда моя.

²⁹Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

³⁰Есть ли на языке моем неправда? Неужели гортань моя не может различить горечи?

³⁰Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?