¹Сказал также им притчу о том, что должно всегда молиться и не унывать,

¹En Hij zeide ook een gelijkenis tot hen, daartoe strekkende, dat men altijd bidden moet, en niet vertragen;

²говоря: в одном городе был судья, который Бога не боялся и людей не стыдился.

²Zeggende: Er was een zeker rechter in een stad, die God niet vreesde, en geen mens ontzag.

³В том же городе была одна вдова, и она, приходя к нему, говорила: защити меня от соперника моего.

³En er was een zekere weduwe in dezelfde stad, en zij kwam tot hem, zeggende: Doe mij recht tegen mijn wederpartij.

⁴Но он долгое время не хотел. А после сказал сам в себе: хотя я и Бога не боюсь и людей не стыжусь,

⁴En hij wilde voor een langen tijd niet; maar daarna zeide hij bij zichzelven: Hoewel ik God niet vreze, en geen mens ontzie;

⁵но, как эта вдова не дает мне покоя, защищу ее, чтобы она не приходила больше докучать мне.

⁵Nochtans, omdat deze weduwe mij moeilijk valt, zo zal ik haar recht doen, opdat zij niet eindelijk kome, en mij het hoofd breke.

⁶И сказал Господь: слышите, что говорит судья неправедный?

⁶En de Heere zeide: Hoort, wat de onrechtvaardige rechter zegt.

⁷Бог ли не защитит избранных Своих, вопиющих к Нему день и ночь, хотя и медлит защищать их?

⁷Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen?

⁸сказываю вам, что подаст им защиту вскоре. Но Сын Человеческий, придя, найдет ли веру на земле?

⁸Ik zeg u, dat Hij hun haastelijk recht doen zal. Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?

⁹Сказал также к некоторым, которые уверены были о себе, что они праведны, и уничижалидругих, следующую притчу:

⁹En Hij zeide ook tot sommigen, die bij zichzelven vertrouwden, dat zij rechtvaardig waren, en de anderen niets achtten, deze gelijkenis:

¹⁰два человека вошли в храм помолиться: один фарисей, а другой мытарь.

¹⁰Twee mensen gingen op in den tempel om te bidden, de een was een Farizeer, en de ander een tollenaar.

¹¹Фарисей, став, молился сам в себе так: Боже! благодарю Тебя, что я не таков, как прочие люди, грабители, обидчики, прелюбодеи, или как этот мытарь:

¹¹De Farizeer, staande, bad dit bij zichzelven: O God! ik dank U, dat ik niet ben gelijk de anderen mensen, rovers, onrechtvaardigen, overspelers; of ook gelijk deze tollenaar.

¹²пощусь два раза в неделю, даю десятую часть из всего, что приобретаю.

¹²Ik vast tweemaal per week; ik geef tienden van alles, wat ik bezit.

¹³Мытарь же, стоя вдали, не смел даже поднять глаз на небо; но, ударяя себя в грудь, говорил: Боже! будь милостив ко мне грешнику!

¹³En de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!

¹⁴Сказываю вам, что сей пошел оправданным в дом свой более, нежели тот: ибо всякий, возвышающий сам себя, унижен будет, а унижающий себявозвысится.

¹⁴Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis, meer dan die; want een ieder, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden, en die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden.

¹⁵Приносили к Нему и младенцев, чтобы Он прикоснулся к ним; ученики же, видя то, возбраняли им.

¹⁵En zij brachten ook de kinderkens tot Hem, opdat Hij die zou aanraken; en de discipelen, dat ziende, bestraften dezelve.

¹⁶Но Иисус, подозвав их, сказал: пустите детей приходить ко Мне и не возбраняйте им, иботаковых есть Царствие Божие.

¹⁶Maar Jezus riep dezelve kinderkens tot Zich, en zeide: Laat de kinderkens tot Mij komen, en verhindert hen niet; want derzulken is het Koninkrijk Gods.

¹⁷Истинно говорю вам: кто не примет Царствия Божия, как дитя, тот не войдет в него.

¹⁷Voorwaar, zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet zal ontvangen als een kindeken, die zal geenszins in hetzelve komen.

¹⁸И спросил Его некто из начальствующих: Учитель благий! что мне делать, чтобы наследовать жизнь вечную?

¹⁸En een zeker overste vraagde Hem, zeggende: Goede Meester, wat doende zal ik het eeuwige leven beerven?

¹⁹Иисус сказал ему: что ты называешь Меня благим? никто не благ, как только один Бог;

¹⁹En Jezus zeide tot hem: Wat noemt gij Mij goed? Niemand is goed, dan Een, namelijk God.

²⁰знаешь заповеди: не прелюбодействуй, не убивай, не кради, не лжесвидетельствуй, почитай отца твоего и матерь твою.

²⁰Gij weet de geboden: Gij zult geen overspel doen; gij zult niet doden; gij zult niet stelen; gij zult geen valse getuigenis geven; eer uw vader en uw moeder.

²¹Он же сказал: все это сохранил я от юности моей.

²¹En hij zeide: Al deze dingen heb ik onderhouden van mijn jonkheid aan.

²²Услышав это, Иисус сказал ему: еще одного недостает тебе: все, что имеешь, продай и раздай нищим, и будешь иметь сокровище на небесах, и приходи, следуй за Мною.

²²Doch Jezus, dit horende, zeide tot hem: Nog een ding ontbreekt u; verkoop alles, wat gij hebt, en deel het onder de armen, en gij zult een schat hebben in den hemel; en kom herwaarts, volg Mij.

²³Он же, услышав сие, опечалился, потому что был очень богат.

²³Maar als hij dit hoorde, werd hij geheel droevig; want hij was zeer rijk.

²⁴Иисус, видя, что он опечалился, сказал: как трудно имеющим богатство войти в Царствие Божие!

²⁴Jezus nu, ziende, dat hij geheel droevig geworden was, zeide: Hoe bezwaarlijk zullen degenen, die goed hebben, in het Koninkrijk Gods ingaan!

²⁵ибо удобнее верблюду пройти сквозь игольные уши, нежели богатому войти в Царствие Божие.

²⁵Want het is lichter, dat een kemel ga door het oog van een naald, dan dat een rijke in het Koninkrijk Gods inga.

²⁶Слышавшие сие сказали: кто же может спастись?

²⁶En die dit hoorden, zeiden: Wie kan dan zalig worden?

²⁷Но Он сказал: невозможное человекам возможно Богу.

²⁷En Hij zeide: De dingen, die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn mogelijk bij God.

²⁸Петр же сказал: вот, мы оставили все и последовали за Тобою.

²⁸En Petrus zeide: Zie, wij hebben alles verlaten, en zijn U gevolgd.

²⁹Он сказал им: истинно говорю вам: нет никого, кто оставил бы дом, или родителей, или братьев, или сестер, или жену, или детей для Царствия Божия,

²⁹En Hij zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg ulieden, dat er niemand is, die verlaten heeft huis, of ouders, of broeders, of vrouw, of kinderen, om het Koninkrijk Gods;

³⁰и не получил бы гораздо более в сие время, и в век будущий жизни вечной.

³⁰Die niet zal veelvoudig weder ontvangen in dezen tijd, en in de toekomende eeuw het eeuwige leven.

³¹Отозвав же двенадцать учеников Своих, сказал им: вот, мы восходим в Иерусалим, и совершится все, написанное через пророков о Сыне Человеческом,

³¹En Hij nam de twaalven bij Zich, en zeide tot hen: Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en het zal alles volbracht worden aan den Zoon des mensen, wat geschreven is door de profeten.

³²ибо предадут Его язычникам, и поругаются над Ним, и оскорбят Его, и оплюют Его,

³²Want Hij zal den heidenen overgeleverd worden, en Hij zal bespot worden, en smadelijk behandeld worden, en bespogen worden.

³³и будут бить, и убьют Его: и в третий день воскреснет.

³³En Hem gegeseld hebbende, zullen zij Hem doden; en ten derden dage zal Hij wederopstaan.

³⁴Но они ничего из этого не поняли; слова сии были для них сокровенны, и они не разумели сказанного.

³⁴En zij verstonden geen van deze dingen; en dit woord was voor hen verborgen, en zij verstonden niet, hetgeen gezegd werd.

³⁵Когда же подходил Он к Иерихону, один слепой сидел у дороги, прося милостыни,

³⁵En het geschiedde, als Hij nabij Jericho kwam, dat een zeker blinde aan den weg zat, bedelende.

³⁶и, услышав, что мимо него проходит народ, спросил: что это такое?

³⁶En deze, horende de schare voorbijgaan, vraagde, wat dat ware.

³⁷Ему сказали, что Иисус Назорей идет.

³⁷En zij boodschapten hem, dat Jezus de Nazarener voorbijging.

³⁸Тогда он закричал: Иисус, Сын Давидов! помилуй меня.

³⁸En hij riep, zeggende: Jezus, Gij Zone Davids, ontferm U mijner!

³⁹Шедшие впереди заставляли его молчать; но он еще громче кричал: Сын Давидов! помилуй меня.

³⁹En die voorbijgingen, bestraften hem, opdat hij zwijgen zou; maar hij riep zoveel te meer: Zone Davids, ontferm U mijner!

⁴⁰Иисус, остановившись, велел привести его к Себе: и, когда тот подошел к Нему, спросил его:

⁴⁰En Jezus, stilstaande, beval, dat men denzelven tot Hem brengen zou; en als hij nabij Hem gekomen was, vraagde Hij hem,

⁴¹чего ты хочешь от Меня? Он сказал: Господи! чтобы мне прозреть.

⁴¹Zeggende: Wat wilt gij, dat Ik u doen zal? En hij zeide: Heere! dat ik ziende mag worden.

⁴²Иисус сказал ему: прозри! вера твоя спасла тебя.

⁴²En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden.

⁴³И он тотчас прозрел и пошел за Ним, славя Бога; и весь народ, видя это, воздал хвалу Богу.

⁴³En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof.