¹Потом Иисус вошел в Иерихон и проходил через него.

¹En Jezus, ingekomen zijnde, ging door Jericho.

²И вот, некто, именем Закхей, начальникмытарей и человек богатый,

²En zie, er was een man, met name geheten Zacheus; en deze was een overste der tollenaren, en hij was rijk;

³искал видеть Иисуса, кто Он, но не мог за народом, потому что мал был ростом,

³En zocht Jezus te zien, wie Hij was; en kon niet vanwege de schare, omdat hij klein van persoon was.

⁴и, забежав вперед, взлез на смоковницу, чтобы увидеть Его, потому что Ему надлежало проходить мимо нее.

⁴En vooruitlopende, klom hij op een wilden vijgeboom, opdat hij Hem mocht zien; want Hij zou door dien weg voorbijgaan.

⁵Иисус, когда пришел на это место, взглянув, увидел его и сказал ему: Закхей! сойди скорее, ибо сегодня надобно Мне быть у тебя в доме.

⁵En als Jezus aan die plaats kwam, opwaarts ziende, zag Hij hem, en zeide tot hem: Zacheus! haast u, en kom af; want Ik moet heden in uw huis blijven.

⁶И он поспешно сошел и принял Его с радостью.

⁶En hij haastte zich en kwam af, en ontving Hem met blijdschap.

⁷И все, видя то, начали роптать, и говорили, что Он зашел к грешному человеку;

⁷En allen, die het zagen, murmureerden, zeggende: Hij is tot een zondigen man ingegaan, om te herbergen.

⁸Закхей же, став, сказал Господу: Господи! половину имения моего я отдам нищим, и, если кого чем обидел, воздам вчетверо.

⁸En Zacheus stond, en zeide tot den Heere: Zie, de helft van mijn goederen, Heere, geef ik den armen; en indien ik iemand iets door bedrog ontvreemd heb, dat geef ik vierdubbel weder.

⁹Иисус сказал ему: ныне пришло спасение дому сему, потому что и он сын Авраама,

⁹En Jezus zeide tot hem: Heden is dezen huize zaligheid geschied, nademaal ook deze een zoon van Abraham is.

¹⁰ибо Сын Человеческий пришел взыскать и спасти погибшее.

¹⁰Want de Zoon des mensen is gekomen, om te zoeken en zalig te maken, dat verloren was.

¹¹Когда же они слушали это, присовокупил притчу: ибо Он был близ Иерусалима, и они думали, что скоро должно открыться Царствие Божие.

¹¹En als zij dat hoorden, voegde Hij daarbij, en zeide een gelijkenis; omdat Hij nabij Jeruzalem was, en omdat zij meenden, dat het Koninkrijk Gods terstond zou openbaar worden.

¹²Итак сказал: некоторый человек высокого рода отправлялся в дальнюю страну, чтобы получить себе царство и возвратиться;

¹²Hij zeide dan: Een zeker welgeboren man reisde in een ver gelegen land, om voor zichzelven een koninkrijk te ontvangen, en dan weder te keren.

¹³призвав же десять рабов своих, дал им десять мин и сказал им: употребляйте их в оборот, пока я возвращусь.

¹³En geroepen hebbende zijn tien dienstknechten, gaf hij hun tien ponden, en zeide tot hen: Doet handeling, totdat ik kome.

¹⁴Но граждане ненавидели его и отправили вслед за ним посольство, сказав: не хотим, чтобы онцарствовал над нами.

¹⁴En zijn burgers haatten hem, en zonden hem gezanten na, zeggende: Wij willen niet, dat deze over ons koning zij.

¹⁵И когда возвратился, получив царство, велел призвать к себе рабов тех, которым дал серебро, чтобы узнать, кто что приобрел.

¹⁵En het geschiedde, toen hij wederkwam, als hij het koninkrijk ontvangen had, dat hij zeide, dat die dienstknechten tot hem zouden geroepen worden, wien hij het geld gegeven had; opdat hij weten mocht, wat een iegelijk met handelen gewonnen had.

¹⁶Пришел первый и сказал: господин! мина твоя принесла десять мин.

¹⁶En de eerste kwam, en zeide: Heer, uw pond heeft tien ponden daartoe gewonnen.

¹⁷И сказал ему: хорошо, добрый раб! за то, что ты в малом был верен, возьми в управление десятьгородов.

¹⁷En hij zeide tot hem: Wel, gij goede dienstknecht, dewijl gij in het minste getrouw zijt geweest, zo heb macht over tien steden.

¹⁸Пришел второй и сказал: господин! мина твоя принесла пять мин.

¹⁸En de tweede kwam, en zeide: Heer, uw pond heeft vijf ponden gewonnen.

¹⁹Сказал и этому: и ты будь над пятью городами.

¹⁹En hij zeide ook tot dezen: En gij, wees over vijf steden.

²⁰Пришел третий и сказал: господин! вот твоя мина, которую я хранил, завернув в платок,

²⁰En een ander kwam, zeggende: Heer, zie hier uw pond, hetwelk ik in een zweetdoek weggelegd had;

²¹ибо я боялся тебя, потому что ты человек жестокий:берешь, чего не клал, и жнешь, чего несеял.

²¹Want ik vreesde u, omdat gij een straf mens zijt; gij neemt weg, wat gij niet gelegd hebt, en gij maait, wat gij niet gezaaid hebt.

²²Господин сказал ему: твоими устами буду судить тебя, лукавый раб! ты знал, что я человек жестокий, беру, чего не клал, и жну, чего не сеял;

²²Maar hij zeide tot hem: Uit uw mond zal ik u oordelen, gij boze dienstknecht! Gij wist, dat ik een straf mens ben, nemende weg, wat ik niet gelegd heb, en maaiende, wat ik niet gezaaid heb.

²³для чего же ты не отдал серебра моего в оборот, чтобы я, придя, получил его с прибылью?

²³Waarom hebt gij dan mijn geld niet in de bank gegeven, en ik, komende, had hetzelve met woeker mogen eisen?

²⁴И сказал предстоящим: возьмите у него мину и дайте имеющему десять мин.

²⁴En hij zeide tot degenen, die bij hem stonden: Neemt dat pond van hem weg, en geeft het dien, die de tien ponden heeft.

²⁵И сказали ему: господин! у него есть десять мин.

²⁵En zij zeiden tot hem: Heer, hij heeft tien ponden.

²⁶Сказываю вам, что всякому имеющему дано будет, а у неимеющего отнимется и то, что имеет;

²⁶Want ik zeg u, dat een iegelijk, die heeft, zal gegeven worden; maar van degene, die niet heeft, van dien zal genomen worden ook wat hij heeft.

²⁷врагов же моих тех, которые не хотели, чтобы яцарствовал над ними, приведите сюда и избейте предо мною.

²⁷Doch deze mijn vijanden, die niet hebben gewild, dat ik over hen koning zoude zijn, brengt ze hier, en slaat ze hier voor mij dood.

²⁸Сказав это, Он пошел далее, восходя в Иерусалим.

²⁸En dit gezegd hebbende, reisde Hij voor hen heen, en ging op naar Jeruzalem.

²⁹И когда приблизился к Виффагии и Вифании, к горе, называемой Елеонскою, послал двух учеников Своих,

²⁹En het geschiedde, als Hij nabij Beth-fage en Bethanie gekomen was, aan den berg, genaamd den Olijfberg, dat Hij twee van Zijn discipelen uitzond,

³⁰сказав: пойдите в противолежащее селение; войдя в него, найдете молодого осла привязанного, на которого никто из людей никогда не садился; отвязав его,приведите;

³⁰Zeggende: Gaat henen in dat vlek, dat tegenover is; in hetwelk inkomende, zult gij een veulen gebonden vinden, waarop geen mens ooit heeft gezeten; ontbindt hetzelve, en brengt het.

³¹и если кто спросит вас: зачем отвязываете? скажите ему так: он надобен Господу.

³¹En indien iemand u vraagt: Waarom ontbindt gij dat, zo zult gij alzo tot hem zeggen: Omdat het de Heere van node heeft.

³²Посланные пошли и нашли, как Он сказал им.

³²En die uitgezonden waren, heengegaan zijnde, vonden het, gelijk Hij hun gezegd had.

³³Когда же они отвязывали молодого осла, хозяева его сказали им: зачем отвязываете осленка?

³³En als zij het veulen ontbonden, zeiden de heren van hetzelve tot hen: Waarom ontbindt gij het veulen?

³⁴Они отвечали: он надобен Господу.

³⁴En zij zeiden: De Heere heeft het van node.

³⁵И привели его к Иисусу, и, накинув одежды свои на осленка, посадили на него Иисуса.

³⁵En zij brachten hetzelve tot Jezus. En hun klederen op het veulen geworpen hebbende, zetten zij Jezus daarop.

³⁶И, когда Он ехал, постилали одежды свои по дороге.

³⁶En als Hij voort reisde, spreidden zij hun klederen onder Hem op den weg.

³⁷А когда Он приблизился к спуску с горы Елеонской, все множество учеников начало в радости велегласно славить Бога за все чудеса, какие видели они,

³⁷En als Hij nu genaakte aan den afgang des Olijfbergs, begon al de menigte der discipelen zich te verblijden, en God te loven met grote stemme, vanwege al de krachtige daden, die zij gezien hadden;

³⁸говоря: благословен Царь, грядущий во имя Господне! мир на небесах и слава в вышних!

³⁸Zeggende: Gezegend is de Koning, Die daar komt in den Naam des Heeren! Vrede zij in den hemel, en heerlijkheid in de hoogste plaatsen!

³⁹И некоторые фарисеи из среды народа сказали Ему: Учитель! запрети ученикам Твоим.

³⁹En sommigen der Farizeen uit de schare zeiden tot Hem: Meester, bestraf Uw discipelen.

⁴⁰Но Он сказал им в ответ: сказываю вам, что если они умолкнут, то камни возопиют.

⁴⁰En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zeg ulieden, dat, zo deze zwijgen, de stenen haast roepen zullen.

⁴¹И когда приблизился к городу, то, смотря на него, заплакал о нем

⁴¹En als Hij nabij kwam, en de stad zag, weende Hij over haar,

⁴²и сказал: о, если бы и ты хотя в сей твой день узнал, что служит к миру твоему! Но это сокрыто ныне от глаз твоих,

⁴²Zeggende: Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen.

⁴³ибо придут на тебя дни, когда враги твои обложат тебя окопами и окружат тебя, и стеснят тебя отовсюду,

⁴³Want er zullen dagen over u komen, dat uw vijanden een begraving rondom u zullen opwerpen, en zullen u omsingelen, en u van alle zijden benauwen;

⁴⁴и разорят тебя, и побьют детей твоих в тебе, и не оставят в тебе камня на камне за то, что тыне узнал времени посещения твоего.

⁴⁴En zullen u tot den grond nederwerpen, en uw kinderen in u; en zij zullen in u den enen steen op den anderen steen niet laten; daarom dat gij den tijd uwer bezoeking niet bekend hebt.

⁴⁵И, войдя в храм, начал выгонять продающих в нем и покупающих,

⁴⁵En gegaan zijnde in den tempel, begon Hij uit te drijven degenen, die daarin verkochten en kochten,

⁴⁶говоря им: написано: дом Мой есть дом молитвы, а вы сделали его вертепом разбойников.

⁴⁶Zeggende tot hen: Er is geschreven: Mijn huis is een huis des gebeds; maar gij hebt dat tot een kuil der moordenaren gemaakt.

⁴⁷И учил каждый день в храме. Первосвященники же и книжники и старейшины народа искали погубить Его,

⁴⁷En Hij leerde dagelijks in den tempel; en de overpriesters, en de Schriftgeleerden, en de oversten des volks zochten Hem te doden.

⁴⁸и не находили, что бы сделать с Ним; потому что весьнарод неотступно слушал Его.

⁴⁸En zij vonden niet, wat zij doen zouden; want al het volk hing Hem aan, en hoorde Hem.