¹В то время Ирод четвертовластник услышал молву об Иисусе

¹Te dierzelver tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van Jezus;

²и сказал служащим при нем: это Иоанн Креститель; онвоскрес из мертвых, и потому чудеса делаются им.

²En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.

³Ибо Ирод, взяв Иоанна, связал его и посадил в темницу за Иродиаду, жену Филиппа, брата своего,

³Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn broeder.

⁴потому что Иоанн говорил ему: не должно тебе иметь ее.

⁴Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.

⁵И хотел убить его, но боялся народа, потому что его почитали за пророка.

⁵En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden voor een profeet.

⁶Во время же празднования дня рождения Ирода дочьИродиады плясала перед собранием и угодила Ироду,

⁶Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan Herodes.

⁷посему он с клятвою обещал ей дать, чего она ни попросит.

⁷Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook eisen zou.

⁸Она же, по наущению матери своей, сказала: дай мне здесь на блюде голову Иоанна Крестителя.

⁸En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.

⁹И опечалился царь, но, ради клятвы и возлежащих с ним, повелел дать ей,

⁹En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;

¹⁰и послал отсечь Иоанну голову в темнице.

¹⁰En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.

¹¹И принесли голову его на блюде и дали девице, а она отнесла матери своей.

¹¹En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.

¹²Ученики же его, придя, взяли тело его и погребли его; и пошли, возвестили Иисусу.

¹²En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.

¹³И, услышав, Иисус удалился оттуда на лодке в пустынное место один; а народ, услышав о том, пошел за Ним из городов пешком.

¹³En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.

¹⁴И, выйдя, Иисус увидел множество людей и сжалился над ними, и исцелил больных их.

¹⁴En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.

¹⁵Когда же настал вечер, приступили к Нему ученики Егои сказали: место здесь пустынное и время уже позднее; отпусти народ, чтобы они пошли в селения и купили себе пищи.

¹⁵En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende: Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen van U, opdat zij heengaan in de vlekken en zichzelven spijs kopen.

¹⁶Но Иисус сказал им: не нужно им идти, вы дайте им есть.

¹⁶Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan, geeft gij hun te eten.

¹⁷Они же говорят Ему: у нас здесь только пять хлебов и две рыбы.

¹⁷Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en twee vissen.

¹⁸Он сказал: принесите их Мне сюда.

¹⁸En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.

¹⁹И велел народу возлечь на траву и, взяв пять хлебов и две рыбы, воззрел на небо, благословил и, преломив, дал хлебы ученикам, а ученикинароду.

¹⁹En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen aan de scharen.

²⁰И ели все и насытились; и набралиоставшихся кусков двенадцать коробов полных;

²⁰En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven.

²¹а евших было около пяти тысяч человек, кроме женщин и детей.

²¹Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.

²²И тотчас понудил Иисус учеников Своих войти в лодку и отправиться прежде Его на другую сторону, пока Он отпустит народ.

²²En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van Zich zou laten.

²³И, отпустив народ, Он взошел на гору помолиться наедине; и вечером оставался там один.

²³En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar alleen.

²⁴А лодка была уже на средине моря, и ее било волнами, потому что ветер был противный.

²⁴En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren; want de wind was hun tegen.

²⁵В четвертую же стражу ночи пошел к ним Иисус, идя по морю.

²⁵Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op de zee.

²⁶И ученики, увидев Его идущего по морю, встревожились и говорили: это призрак; и от страхавскричали.

²⁶En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd, zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vrees.

²⁷Но Иисус тотчас заговорил с ними и сказал: ободритесь; это Я, не бойтесь.

²⁷Maar terstond sprak Jezus hen aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben het, vreest niet.

²⁸Петр сказал Ему в ответ: Господи! если это Ты, повели мне придти к Тебе по воде.

²⁸En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo gebied mij tot U te komen op het water.

²⁹Он же сказал: иди. И, выйдя из лодки, Петр пошел по воде, чтобы подойти к Иисусу,

²⁹En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen.

³⁰но, видя сильный ветер, испугался и, начав утопать, закричал: Господи! спаси меня.

³⁰Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!

³¹Иисус тотчас простер руку, поддержал его и говорит ему: маловерный! зачем ты усомнился?

³¹En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?

³²И, когда вошли они в лодку, ветер утих.

³²En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.

³³Бывшие же в лодке подошли, поклонились Ему и сказали: истинно Ты Сын Божий.

³³Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

³⁴И, переправившись, прибыли в землю Геннисаретскую.

³⁴En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.

³⁵Жители того места, узнав Его, послали во всю окрестность ту и принесли к Нему всех больных,

³⁵En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren;

³⁶и просили Его, чтобы только прикоснуться к краю одежды Его; и которые прикасались, исцелялись.

³⁶En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.