¹Тогда приходят к Иисусу Иерусалимские книжники и фарисеи и говорят:

¹Toen kwamen tot Jezus enige Schriftgeleerden en Farizeen, die van Jeruzalem waren, zeggende:

²зачем ученики Твои преступают предание старцев? ибо не умывают рук своих, когда едят хлеб.

²Waarom overtreden Uw discipelen de inzetting der ouden? Want zij wassen hun handen niet, wanneer zij brood zullen eten.

³Он же сказал им в ответ: зачем и вы преступаете заповедь Божию ради предания вашего?

³Maar Hij, antwoordende, zeide tot hen: Waarom overtreedt ook gij het gebod Gods, door uw inzetting?

⁴Ибо Бог заповедал: почитай отца и мать; и: злословящий отца или мать смертью да умрет.

⁴Want God heeft geboden, zeggende: Eert uwen vader en moeder, en: Wie vader of moeder vloekt, die zal de dood sterven.

⁵А вы говорите: если кто скажет отцу или матери: дар Богу то, чем бы ты от меня пользовался,

⁵Maar gij zegt: Zo wie tot vader of moeder zal zeggen: Het is een gave, zo wat u van mij zou kunnen ten nutte komen; en zijn vader of zijn moeder geenszins zal eren, die voldoet.

⁶тот может и не почтить отца своего или мать свою; таким образом вы устранили заповедь Божию преданием вашим.

⁶En gij hebt alzo Gods gebod krachteloos gemaakt door uw inzetting.

⁷Лицемеры! хорошо пророчествовал о вас Исаия, говоря:

⁷Gij geveinsden! Wel heeft Jesaja van u geprofeteerd, zeggende:

⁸приближаются ко Мне люди сии устами своими, и чтут Меня языком, сердце же их далеко отстоит от Меня;

⁸Dit volk genaakt Mij met hun mond, en eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij;

⁹но тщетно чтут Меня, уча учениям, заповедям человеческим.

⁹Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden van mensen zijn.

¹⁰И, призвав народ, сказал им: слушайте и разумейте!

¹⁰En als Hij de schare tot Zich geroepen had, zeide Hij tot hen: Hoort en verstaat.

¹¹не то, что входит в уста, оскверняет человека, но то,что выходит из уст, оскверняет человека.

¹¹Hetgeen ten monde ingaat, ontreinigt den mens niet; maar hetgeen ten monde uitgaat, dat ontreinigt den mens.

¹²Тогда ученики Его, приступив, сказали Ему: знаешь ли, что фарисеи, услышав слово сие, соблазнились?

¹²Toen kwamen Zijn discipelen tot Hem, en zeiden tot Hem: Weet Gij wel, dat de Farizeen deze rede horende, geergerd zijn geweest?

¹³Он же сказал в ответ: всякое растение, которое не Отец Мой Небесный насадил, искоренится;

¹³Maar Hij, antwoordende zeide: Alle plant, die Mijn hemelse Vader niet geplant heeft, zal uitgeroeid worden.

¹⁴оставьте их: они - слепые вожди слепых; а если слепой ведет слепого, то оба упадут в яму.

¹⁴Laat hen varen; zij zijn blinde leidslieden der blinden. Indien nu de blinde den blinde leidt, zo zullen zij beiden in de gracht vallen.

¹⁵Петр же, отвечая, сказал Ему: изъясни нам притчу сию.

¹⁵En Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Verklaar ons deze gelijkenis.

¹⁶Иисус сказал: неужели и вы еще неразумеете?

¹⁶Maar Jezus zeide: Zijt ook gijlieden alsnog onwetende?

¹⁷еще ли не понимаете, что все, входящеев уста, проходит в чрево и извергается вон?

¹⁷Verstaat gij nog niet, dat al wat ten monde ingaat, in de buik komt, en in de heimelijkheid wordt uitgeworpen?

¹⁸а исходящее из уст - из сердца исходит - сие оскверняет человека,

¹⁸Maar die dingen, die ten monde uitgaan, komen voort uit het hart, en dezelve ontreinigen den mens.

¹⁹ибо из сердца исходят злые помыслы, убийства, прелюбодеяния, любодеяния, кражи, лжесвидетельства, хуления -

¹⁹Want uit het hart komen voort boze bedenkingen, doodslagen, overspelen, hoererijen, dieverijen, valse getuigenissen, lasteringen.

²⁰это оскверняет человека; а есть неумытыми руками - не оскверняет человека.

²⁰Deze dingen zijn het, die den mens ontreinigen; maar het eten met ongewassen handen ontreinigt den mens niet.

²¹И, выйдя оттуда, Иисус удалился в страны Тирские и Сидонские.

²¹En Jezus van daar gaande, vertrok naar de delen van Tyrus en Sidon.

²²И вот, женщина Хананеянка, выйдя из тех мест, кричала Ему: помилуй меня, Господи, сын Давидов, дочь моя жестоко беснуется.

²²En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.

²³Но Он не отвечал ей ни слова. И ученики Его, приступив, просили Его: отпусти ее, потому что кричит за нами.

²³Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.

²⁴Он же сказал в ответ: Я послан только к погибшим овцам дома Израилева.

²⁴Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israels.

²⁵А она, подойдя, кланялась Ему и говорила: Господи!помоги мне.

²⁵En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!

²⁶Он же сказал в ответ: нехорошо взять хлеб у детей и бросить псам.

²⁶Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.

²⁷Она сказала: так, Господи! но и псы едят крохи, которые падают со стола господ их.

²⁷En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel hunner heren.

²⁸Тогда Иисус сказал ей в ответ: о, женщина! велика вера твоя; да будет тебе по желанию твоему. И исцелилась дочь ее в тот час.

²⁸Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

²⁹Перейдя оттуда, пришел Иисус к морю Галилейскому и, взойдя на гору, сел там.

²⁹En Jezus, van daar vertrekkende, kwam aan de zee van Galilea, en klom op den berg, en zat daar neder.

³⁰И приступило к Нему множество народа, имея с собою хромых, слепых, немых, увечных и иных многих, и повергли их к ногам Иисусовым; и Он исцелил их;

³⁰En vele scharen zijn tot Hem gekomen, hebbende bij zich kreupelen, blinden, stommen, lammen, en vele anderen, en wierpen ze voor de voeten van Jezus; en Hij genas dezelve.

³¹так что народ дивился, видя немых говорящими, увечных здоровыми, хромых ходящими и слепых видящими; и прославлял Бога Израилева.

³¹Alzo dat de scharen zich verwonderden, ziende de stommen sprekende, de lammen gezond, de kreupelen wandelende, en de blinden ziende; en zij verheerlijkten den God Israels.

³²Иисус же, призвав учеников Своих, сказал им: жаль Мне народа, что уже три дня находятся при Мне, и нечего им есть; отпустить же их неевшими не хочу, чтобы не ослабели в дороге.

³²En Jezus, Zijn discipelen tot Zich geroepen hebbende, zeide: Ik word innerlijk met ontferming bewogen over de schare, omdat zij nu drie dagen bij Mij gebleven zijn, en hebben niet wat zij eten zouden; en Ik wil hen niet nuchteren van Mij laten, opdat zij op den weg niet bezwijken.

³³И говорят Ему ученики Его: откуда нам взять в пустыне столько хлебов, чтобы накормить столько народа?

³³En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Van waar zullen wij zovele broden in de woestijn bekomen, dat wij zulk een grote schare zouden verzadigen?

³⁴Говорит им Иисус: сколько у вас хлебов? Они же сказали: семь, и немного рыбок.

³⁴En Jezus zeide tot hen: Hoevele broden hebt gij? Zij zeiden: Zeven, en weinige visjes.

³⁵Тогда велел народу возлечь на землю.

³⁵En Hij gebood den scharen neder te zitten op de aarde.

³⁶И, взяв семь хлебов и рыбы, воздалблагодарение, преломил и дал ученикам Своим, а ученики народу.

³⁶En Hij nam de zeven broden en de vissen, en als Hij gedankt had, brak Hij ze, en gaf ze Zijn discipelen; en de discipelen gaven ze aan de schare.

³⁷И ели все и насытились; и набралиоставшихся кусков семь корзин полных,

³⁷En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, zeven volle manden.

³⁸а евших было четыре тысячи человек, кроме женщин и детей.

³⁸En die daar gegeten hadden, waren vier duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.

³⁹И, отпустив народ, Он вошел в лодку и прибыл в пределы Магдалинские.

³⁹En de scharen van Zich gelaten hebbende, ging Hij in het schip, en kwam in de landpalen van Magdala.