¹(141:1) Учение Давида. Молитва его, когда он был в пещере. Голосом моим к Господу воззвал я, голосом моим к Господу помолился;

¹Een onderwijzing van David, een gebed, als hij in de spelonk was.

²(141:2) излил пред Ним моление мое; печаль мою открыл Ему.

²Ik riep met mijn stem tot den HEERE; ik smeekte tot den HEERE met mijn stem.

³(141:3) Когда изнемогал во мне дух мой, Ты знал стезю мою. На пути,которым я ходил, они скрытно поставили сети для меня.

³Ik stortte mijn klacht uit voor Zijn aangezicht; ik gaf te kennen voor Zijn aangezicht mijn benauwdheid.

⁴(141:4) Смотрю на правую сторону, и вижу, что никто не признает меня:не стало для меня убежища, никто не заботится о душе моей.

⁴Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend. Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.

⁵(141:5) Я воззвал к Тебе, Господи, я сказал: Ты прибежище мое и частьмоя на земле живых.

⁵Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende, er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.

⁶(141:6) Внемли воплю моему, ибо я очень изнемог; избавь меня от гонителей моих, ибо они сильнее меня.

⁶Tot U riep ik, o HEERE! ik zeide: Gij zijt mijn Toevlucht, mijn Deel in het land der levenden.

⁷(141:7) Выведи из темницы душу мою, чтобы мне славить имя Твое. Вокруг меня соберутся праведные, когда Ты явишь мне благодеяние.

⁷Let op mijn geschrei, want ik ben zeer uitgeteerd; red mij van mijn vervolgers, want zij zijn machtiger dan ik. [ (Psalms 142:8) Voer mijn ziel uit de gevangenis, om Uw Naam te loven; de rechtvaardigen zullen mij omringen, wanneer Gij wel bij mij zult gedaan hebben. ]