¹„Куда пошел возлюбленный твой, прекраснейшая из женщин? куда обратился возлюбленный твой? мы поищем его с тобою".

¹Waar is uw Liefste heengegaan, o gij schoonste onder de vrouwen? Waarheen heeft uw Liefste het aangezicht gewend, opdat wij Hem met u zoeken?

²Мой возлюбленный пошел в сад свой, в цветники ароматные, чтобы пасти в садах и собирать лилии.

²Mijn Liefste is afgegaan in Zijn hof, tot de specerijbedden, om te weiden in de hoven, en om de lelien te verzamelen.

³Я принадлежу возлюбленному моему, а возлюбленный мой – мне; он пасет между лилиями.

³Ik ben mijns Liefsten, en mijn Liefste is mijn, Die onder de lelien weidt.

⁴Прекрасна ты, возлюбленная моя, как Фирца, любезна, как Иерусалим, грозна, как полки со знаменами.

⁴Gij zijt schoon, Mijn vriendin, gelijk Thirza, liefelijk als Jeruzalem, schrikkelijk als slagorden met banieren.

⁵Уклони очи твои от меня, потому что они волнуют меня.

⁵Wend uw ogen van Mij af, want zij doen Mij geweld aan; uw haar is als een kudde geiten, die het gras van Gilead afscheren.

⁶Волосы твои – как стадо коз, сходящих с Галаада; зубы твои – как стадо овец, выходящих из купальни, из которых у каждой пара ягнят, и бесплодной нет между ними;

⁶Uw tanden zijn als een kudde schapen, die uit de wasstede opkomen, die al te zamen tweelingen voortbrengen, en onder dezelve is geen jongeloos.

⁷как половинки гранатового яблока – ланиты твои под кудрями твоими.

⁷Uw wangen zijn als een stuk van een granaatappel tussen uw vlechten.

⁸Есть шестьдесят цариц и восемьдесят наложниц и девиц без числа,

⁸Er zijn zestig koninginnen en tachtig bijwijven, en maagden zonder getal.

⁹но единственная – она, голубица моя, чистая моя; единственная она у матери своей, отличенная у родительницы своей. Увидели ее девицы, и – превознесли ее, царицы и наложницы, и –восхвалили ее.

⁹Een enige is Mijn duive, Mijn volmaakte, de enige harer moeder, zij is de zuivere dergenen, die haar gebaard heeft; als de dochters haar zien, zo zullen zij haar welgelukzalig roemen, de koninginnen en de bijwijven; en zij zullen haar prijzen.

¹⁰Кто эта, блистающая, как заря, прекрасная, как луна, светлая, как солнце, грозная, как полки со знаменами?

¹⁰Wie is zij, die er uitziet als de dageraad, schoon, gelijk de maan, zuiver als de zon, schrikkelijk als slagorden met banieren?

¹¹Я сошла в ореховый сад посмотреть на зелень долины, поглядеть, распустилась ли виноградная лоза, расцвели ли гранатовые яблоки?

¹¹Ik ben tot den notenhof afgegaan om de groene vruchten der vallei te zien; om te zien, of de wijnstok bloeide, de granaatbomen uitbotten.

¹²Не знаю, как душа моя влекла меня к колесницам знатных народа моего.

¹²Eer ik het wist, zette mij mijn ziel op de wagens van mijn vrijwillig volk.

¹³(7:1) „Оглянись, оглянись, Суламита! оглянись, оглянись, – и мы посмотрим на тебя". Что вам смотреть на Суламиту, как на хоровод Манаимский?

¹³Keer weder, keer weder, o Sulammith! Keer weder, keer weder, dat wij u mogen aanzien. Wat ziet gijlieden de Sulammith aan? Zij is als een rei van twee heiren.