Russian 1876

Greek: Modern

Job

10

1Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.
1[] Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου· θελω παραδοθη εις το παραπονον μου· θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
2Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?
2Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης· δειξον μοι δια τι με δικαζεις.
3Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих,а на совет нечестивых посылаешь свет?
3Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων;
4Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?
4Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος;
5Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,
5Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου,
6что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,
6ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου;
7хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?
7Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα· και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου.
8Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, – и Ты губишь меня?
8[] Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω· και με καταστρεφεις.
9Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?
9Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες· και εις χωμα θελεις με επιστρεψει.
10Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,
10Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον;
11кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,
11Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας.
12жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?
12Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου·
13Но и то скрывал Ты в сердце Своем, – знаю, что это было у Тебя, –
13ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου· εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου.
14что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.
14[] Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει.
15Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:
15Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε· και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου· ειμαι πληρης ατιμιας· ιδε λοιπον την θλιψιν μου,
16оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.
16διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων· και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου.
17Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.
17Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου· αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε.
18И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;
18Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν.
19пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!
19Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας· ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον.
20Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня,чтобы я немного ободрился,
20Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον,
21прежде нежели отойду, – и уже не возвращусь, – в страну тьмы и сенисмертной,
21πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου·
22в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.
22γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος.