1А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился быпоместить с псами стад моих.
1[] Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.
2И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.
2Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;
3Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;
3Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι· εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον·
4щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника – хлеб их.
4εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.
5Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,
5Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι· εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.
6чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.
6Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.
7Ревут между кустами, жмутся под терном.
7Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο· υποκατω των ακανθων συνηγοντο·
8Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!
8αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.
9Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.
9Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.
10Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицем моим.
10Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.
11Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицем моим.
11Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.
12С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.
12Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι· απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.
13А мою стезю испортили: все успели сделать к моейпогибели, не имея помощника.
13Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.
14Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.
14Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.
15Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.
15[] Τρομοι εστραφησαν επ' εμε· καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος· και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.
16И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.
16Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου· ημεραι θλιψεως με κατελαβον.
17Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеютпокоя.
17Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.
18С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.
18Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου· με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.
19Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.
19Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.
20Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, – стою, а Ты только смотришь на меня.
20Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι· ισταμαι, και με παραβλεπεις.
21Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.
21Εγεινες ανελεημων προς εμε· δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.
22Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру исокрушаешь меня.
22Με εσηκωσας επι τον ανεμον· με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.
23Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.
23Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.
24Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричатьпри своем разрушении?
24Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.
25Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?
25Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;
26Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.
26Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον· και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.
27Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.
27Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν· ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.
28Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.
28Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου· εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.
29Я стал братом шакалам и другом страусам.
29Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.
30Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.
30Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.
31И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя – голосом плачевным.
31Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.