1И от сего трепещет сердце мое и подвиглось с места своего.
1[] Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης.
2Слушайте, слушайте голос Его и гром, исходящийиз уст Его.
2Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου.
3Под всем небом раскат его, и блистание его – до краев земли.
3Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης.
4За ним гремит глас; гремит Он гласом величества Своего и неостанавливает его, когда голос Его услышан.
4Κατοπιν αυτου βοα φωνη· βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου· και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη.
5Дивно гремит Бог гласом Своим, делает дела великие, для нас непостижимые.
5Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου· καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν.
6Ибо снегу Он говорит: будь на земле; равно мелкий дождь и большой дождь в Его власти.
6[] Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην· και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου.
7Он полагает печать на руку каждого человека, чтобы все люди знали дело Его.
7Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου· δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου.
8Тогда зверь уходит в убежище и остается в своих логовищах.
8Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων.
9От юга приходит буря, от севера – стужа.
9Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα.
10От дуновения Божия происходит лед, и поверхность воды сжимается.
10Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος· και το πλατος των υδατων στερεουται.
11Также влагою Он наполняет тучи, и облака сыплют свет Его,
11Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην· το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη·
12и они направляются по намерениям Его, чтоб исполнить то, что Он повелит им на лице обитаемой земли.
12και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης·
13Он повелевает им идти или для наказания, или в благоволение, или дляпомилования.
13καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος.
14Внимай сему, Иов; стой и разумевай чудные дела Божии.
14[] Ακροασθητι τουτο, Ιωβ· σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου.
15Знаешь ли, как Бог располагает ими и повелевает свету блистать из облака Своего?
15Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου;
16Разумеешь ли равновесие облаков, чудное дело Совершеннейшего в знании?
16Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν;
17Как нагревается твоя одежда, когда Он успокаивает землю от юга?
17Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου;
18Ты ли с Ним распростер небеса, твердые, как литое зеркало?
18Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον;
19Научи нас, что сказать Ему? Мы в этой тьме ничего не можем сообразить.
19Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον· ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους.
20Будет ли возвещено Ему, что я говорю? Сказал ли кто, что сказанное доносится Ему?
20Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη.
21Теперь не видно яркого света в облаках, но пронесется ветер ирасчистит их.
21[] Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο,
22Светлая погода приходит от севера, и окрест Бога страшное великолепие.
22και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω.
23Вседержитель! мы не постигаем Его. Он велик силою, судом и полнотою правосудия. Он никого не угнетает.
23Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον· ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει.
24Посему да благоговеют пред Ним люди, и да трепещут пред Ним все мудрые сердцем!
24Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον· ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον.