1А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился быпоместить с псами стад моих.
1"Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t'i vija midis qenve të kopesë sime.
2И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.
2Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
3Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;
3Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
4щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника – хлеб их.
4duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
5Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,
5Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
6чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.
6Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
7Ревут между кустами, жмутся под терном.
7ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
8Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!
8njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
9Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.
9Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
10Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицем моим.
10Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
11Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицем моим.
11Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
12С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.
12Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
13А мою стезю испортили: все успели сделать к моейпогибели, не имея помощника.
13Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
14Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.
14Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
15Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.
15Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
16И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.
16Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
17Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеютпокоя.
17Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
18С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.
18Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
19Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.
19Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
20Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, – стою, а Ты только смотришь на меня.
20Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
21Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.
21Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
22Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру исокрушаешь меня.
22Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
23Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.
23E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
24Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричатьпри своем разрушении?
24me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
25Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?
25A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
26Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.
26Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
27Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.
27Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
28Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.
28Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
29Я стал братом шакалам и другом страусам.
29Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
30Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.
30Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
31И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя – голосом плачевным.
31Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.