Russian 1876

Tajik

Acts

22

1Мужи братия и отцы! выслушайте теперь мое оправдание перед вами.
1«ЭЙ бародарон ва эй падарон! Он чиро, ки пеши шумо барои муҳофизати худ арз менамоям, гӯш кунед».
2Услышав же, что он заговорил с ними на еврейском языке, они еще более утихли. Он сказал:
2Чун шуниданд, ки ба онҳо ба забони ибронӣ сухан мекунад, боз зиёдтар хомӯш шуданд. Ӯ гуфт:
3я Иудеянин, родившийся в Тарсе Киликийском, воспитанный в сем городе при ногах Гамалиила, тщательно наставленныйв отеческом законе, ревнитель по Боге, как и все вы ныне.
3«Ман яхудӣ ҳастам, ки дар Тарсуси Қилиқия таваллуд шудаам ва дар ин шаҳр дар хизмати "Ҷамлиил тарбият ёфтаам ва шариати падаронро бодиққат омӯҳтаам ва дар роҳи Худо ғаюр будам, чунон ки ҳамаи шумо имрӯз ҳастед;
4Я даже до смерти гнал последователей сего учения, связывая и предавая в темницу и мужчин и женщин,
4«Ва ин тариқатро то ба дараҷаи марг таъқиб менамудам ва мардону занонро побанд карда, дар зиндон меандохтам;
5как засвидетельствует о мне первосвященник и все старейшины, от которых и письма взяв к братиям, живущим в Дамаске, я шел, чтобы тамошних привести в оковах в Иерусалим на истязание.
5«Дар бораи ман саркоҳин ва ҳамаи пирон низ шаҳодат ҳоҳанд дод, ки ман аз онҳо номаҳо гирифта, ба Димишқ назди бародарон рафта будам, то ки дар он ҷо масеҳиёнро бандӣ карда, барои ҷазо ба Ерусалим биёрам;
6Когда же я был в пути и приближался к Дамаску, около полудня вдруг осиял менявеликий свет с неба.
6«Аммо дар аснои роҳ, вакте ки ба Димишқ наздик меомадам, қариби пешин баногоҳ нури азиме аз осмон давродаври ман дурахшид;
7Я упал на землю и услышал голос, говоривший мне: Савл, Савл! что ты гонишь Меня?
7«Бар замин афтодам ва овозе шунидам, ки ба ман мегуфт: "Шоул, Шоул! Барои чӣ Маро таъқиб мекунӣ?"
8Я отвечал: кто Ты, Господи? Он сказал мне: Я Иисус Назорей, Которого ты гонишь.
8«Ба ҷавоб гуфтам: "Худовандо, Ту кистӣ?" Ӯ ба ман гуфт: "Ман он Исои Носирй ҳастам, ки ту Ӯро таъқиб мекунӣ".
9Бывшие же со мною свет видели, и пришли в страх; но голоса Говорившего мне не слыхали.
9«Онҳое ки ҳамроҳи ман буданд, нурро дида, ҳаросон шуданд, вале овози Он Касро, ки бо ман сухан мегуфт, намешуниданд.
10Тогда я сказал: Господи! что мне делать? Господь жесказал мне: встань и иди в Дамаск, и там тебе сказано будет все, что назначено тебе делать.
10«Он гоҳ ман гуфтам: "Худовандо! Чӣ кунам!" Худованд ба ман гуфт: "Бархез ва ба Димишқ бирав, ва дар он ҷо ҳар коре ки бояд бикунӣ, ба ту гуфта ҳоҳад шуд".
11А как я от славы света того лишилсязрения, то бывшие со мною за руку привели меня в Дамаск.
11«Азбаски ман аз дурахши он нур нобино пгуда будам, ҳамроҳонам аэ дастам гирифта, маро ба Димишқ бурданд.
12Некто Анания, муж благочестивый по закону, одобряемый всеми Иудеями, живущими в Дамаске,
12«Ҳанониё ном марди порсои мутеи шариат, ки дар миёни ҳамаи яҳудиёни сокини Димишқ некном буд,
13пришел ко мне и, подойдя, сказал мне: брат Савл! прозри. И я тотчас увидел его.
13«Назди ман омада, истоду ба ман гуфт: "Эй бародар Шоул! Бино шав". Дарҳол чащмонам кушода шуду ман ӯро дидам.
14Он же сказал мне: Бог отцов наших предъизбрал тебя,чтобы ты познал волю Его, увидел Праведника и услышал глас из уст Его,
14«Ӯ гуфт: "Худои падарони мо туро баргузидааст, то ки иродаи Ӯро дарк намоӣ ва Он Одилро бубинӣ ва аз забонаш сухане бишнавӣ,
15потому что ты будешь Ему свидетелем пред всеми людьми о том, что ты видел и слышал.
15"Чунки аз он чи дидаӣ ва шунидай, дар пеши тамоми мардум шоҳиди Ӯ хоҳӣ шуд;
16Итак, что ты медлишь? Встань, крестись и омой грехи твои, призвав имя Господа Иисуса,
16"Пас, чаро таъҳир мекунй? Бархез ва таъмид бигир ва исми Ӯро хонда, аз гуноҳҳои ҳуд пок шав".
17Когда же я возвратился в Иерусалим и молился в храме, пришел я в исступление,
17«Вақте ки ба Ерусалим баргашта, дар маъбад дуо мегуфтам, дар ҳолати бехудӣ афтодам
18и увидел Его, и Он сказал мне: поспеши и выйди скорее из Иерусалима, потому что здесь не примут твоего свидетельства о Мне.
18«Ва Ӯро дидам, ки мегуфт: "Шитоб намо ва аз Ерусалим зудтар равона шав, чунки шаҳодати туро дар ҳаққи Ман қабул нахоҳанд кард".
19Я сказал: Господи! им известно, что я верующих в Тебя заключал в темницы и бил в синагогах,
19«Гуфтам: "Худовандо! Онҳо медонанд, ки ман мӯъминони Туро дар зиндон меандоҳтам ва дар куништҳо шаллоқ мезадам,
20и когда проливалась кровь Стефана, свидетеля Твоего, я там стоял, одобрял убиение его и стерег одежды побивавших его.
20"Ва ҳангоме ки хуни шоҳиди Ту Истефанусро мерехтанд, ман дар он ҷо истода, қатли ӯро таҳсин менамудам ва либосҳои қотилони ӯро посбонӣ мекардам".
21И Он сказал мне: иди; Я пошлю тебя далеко к язычникам.
21«Аммо Ӯ ба ман гуфт: "Равона шав, зеро ки Ман туро ба ҷойҳои дур сӯи ғайрияҳудиён хоҳам фиристод"».
22До этого слова слушали его; а за сим подняли крик, говоря: истреби от земли такого! ибо ему недолжно жить.
22То ҳамин суханаш ба ӯ гӯш доданд; сонӣ фарьёд заца, гуфтанд: «Чунин шахсро аз рӯи замин маҳв кунед! Зеро ки набояд ӯ зинда бимонад».
23Между тем как они кричали, метали одежды и бросалипыль на воздух,
23Дар ҳамон вақте ки онҳо дод мезаданд, ҷомаҳои худро мепартофтанд ва чангу ғубор ба ҳаво мебардоштанд,
24тысяченачальник повелел ввести его в крепость, приказав бичевать его, чтобы узнать, по какой причине так кричали против него.
24Мириҳазор амр фармуд, ки ӯро ба қальа дароварда, тозиёна зананд, то фаҳманд, ки аз чӣ сабаб бар ӯ ин қадар фарьед мезананд.
25Но когда растянули его ремнями, Павел сказал стоявшему сотнику: разве вам позволено бичевать Римского гражданина, да и без суда?
25Вақте ки ӯро бо тасмаҳомебастанд,ба мирисаде ки наздаш истода буд, гуфт: «Оё бар шумо ҷоиз аст, ки табааи Румро, бе он ки маҳкум шуда бошад, тозиёна занед?»
26Услышав это, сотник подошел и донес тысяченачальнику, говоря: смотри, что ты хочешь делать? этот человек- Римский гражданин.
26Чун мирисад инро шунид, назди мириҳазор рафта, хабар дод ва гуфт: «Оё медонӣ, чӣ мекунӣ? Ин шахс табааи Рум аст».
27Тогда тысяченачальник, подойдя к нему, сказал: скажимне, ты Римский гражданин? Он сказал: да.
27Мириҳазор назди ӯ омада, пурсид: «Ба ман бигӯй, ки оё ту табааи Рум ҳастй?» гуфт: «Оре».
28Тысяченачальник отвечал: я за большие деньги приобрел это гражданство. Павел же сказал: а я и родился в нем.
28Мириҳазор гуфт: «Ман ин табаиятро ба бадали маблағи калон ба даст овардаам». Павлус гуфт: «Аммо ман бо он ба дуньё омадаам».
29Тогда тотчас отступили от него хотевшие пытать его. А тысяченачальник, узнав, что он Римский гражданин, испугался, что связал его.
29Дарҳол онҳое ки ӯро шиканҷа карданӣ буданд, аз ӯ даст кашиданд; мириҳазор низ, румӣ будани ӯро фаҳмида, ҳаросон шуд, ки ӯро занҷир зада буд.
30На другой день, желая достоверно узнать, в чем обвиняют его Иудеи, освободил его от оков и повелел собраться первосвященникам и всему синедриону и, выведяПавла, поставил его перед ними.
30Рӯзи дигар, бо мақсади донистани он ки барои чӣ яхудиён ӯро айбдор мекунанд, ӯро аз завлона озод кард ва амр фармуд, ки саркоҳинон ва тамоми шӯрои пирон ҷамъ шаванд, ва Павлусро бароварда, назди онҳо ба по хезонд.