1Náčelníkovi speváckeho sboru. Žalm Dávidov. Bože mojej chvály, nemlč!
1O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,
2Lebo ústa bezbožníka a ústa ľsti sa otvorily proti mne; hovoria so mnou lživým jazykom.
2sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;
3Obkľúčili ma slovami nenávisti a bojujú proti mne bez príčiny.
3më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.
4Za moju lásku útočia na mňa a ja mám len modlitbu.
4Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.
5A skladajú na mňa zlé za dobré a odplácajú mi nenávisťou za moju lásku.
5Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.
6Ustanov nad ním bezbožníka, a satan nech mu stojí po jeho pravej ruke.
6Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.
7Keď sa bude súdiť nech vyjde zpred súdu jako bezbožný a jeho modlitba nech mu je hriechom.
7Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.
8Jeho dní nech je málo; jeho úrad nech vezme iný.
8Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.
9Jeho synovia nech sú sirotami, a jeho žena nech je vdovou!
9Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.
10Jeho synovia nech sú tulákmi, nech žobrú a nech hľadajú svoj chlieb zo svojich spustlých bývanísk.
10U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.
11Nech shabe úžerník všetko, čo má, a to, čo nadobudol úlisnou prácou, nech rozchvátajú cudzí.
11Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.
12Nech nemá nikoho, kto by mu preukázal milosť, ani nech nie je toho, kto by sa zmiloval nad jeho sirotami.
12Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.
13Jeho potomstvo nech vytnú, a v druhom pokolení nech je vyhladené ich meno!
13U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.
14Nech sa pamätá na neprávosť jeho otcov pred Hospodinom, a hriech jeho matere nech nie je vyhladený!
14U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.
15Nech sú stále pred Hospodinom, a nech vytne ich pamiatku zo zeme,
15U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.
16pretože nepamätal na to, aby činil milosť, ale prenasledoval človeka, biedneho a chudobného a zbitého srdcom, aby ho zavraždil.
16Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t'u shkaktonte vdekjen.
17A keďže miloval kliatbu, nech tedy prijde na neho; nemal záľuby v požehnaní, nuž nech sa vzdiali od neho.
17Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.
18A tak oblečie kliatbu jako svoj odev, a vojde do jeho vnútorností jako voda a jako olej do jeho kostí.
18Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;
19Nech mu je ako rúcho, ktorým sa odeje, a jako opasok, ktorý opáše navždy.
19Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.
20To bude odplatou od Hospodina tých, ktorí útočia na mňa, a tých, ktorí hovoria zlé proti mojej duši.
20Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.
21Ale ty, Hospodine, môj Pane, učiň so mnou podľa svojej lásky pre svoje meno; lebo tvoja milosť je dobrá; vytrhni ma!
21Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,
22Lebo som biedny a chudobný, a moje srdce je zranené vo mne.
22sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.
23Jako tôňa, keď sa nachyľuje, ta idem; striasajú ma jako kobylku.
23Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.
24Moje kolená klesajú od pôstu, a moje telo schudlo.
24Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.
25A ja som im za potupu; keď ma vidia, kývajú svojou hlavou.
25Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.
26Pomôž mi, Hospodine, môj Bože! Zachráň ma podľa svojej milosti,
26Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,
27aby poznali, že je to tvoja ruka, že si to ty učinil, Hospodine!
27dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.
28Nech oni zlorečia, ale ty dobroreč. Keď povstanú, nech sa hanbia, a tvoj služobník nech sa raduje.
28Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.
29Moji odporcovia nech oblečú stud a nech sa odejú svojou hanbou jako plášťom!
29U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,
30Veľmi budem oslavovať Hospodina svojimi ústy a budem ho chváliť medzi mnohými,
30Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,
31pretože stojí po pravici chudobného, aby ho zachránil od tých, ktorí súdia jeho dušu.
31sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.