¹Náčelníkovi speváckeho sboru. Synov Kórachových. Žalm.

¹Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

²Počujte to, všetky národy; pozorujte ušima, všetci obyvatelia sveta,

²qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

³jako vysokého, tak i nízkeho rodu synovia, všetci dovedna, bohatý aj chudobný!

³Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

⁴Moje ústa budú hovoriť múdrosť, a to, o čom rozmýšľa moje srdce, je rozumnosť.

⁴Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

⁵Nakloním svoje ucho k prísloviu; pri harfe započnem svoju hlbokú, umnú reč:

⁵Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

⁶Prečo by som sa mal báť vo dňoch zlého? Len keby ma obkľúčila neprávosť mojich pätí.-

⁶ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

⁷A nože tí, ktorí sa nadejú na svoju moc a chvália sa svojím veľkým bohatstvom, nech počujú!

⁷Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t'i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

⁸Nikto nijakým činom nevykúpi brata, nedá Bohu za neho smierneho

⁸sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

⁹(Lebo by predrahé bolo výkupné ich duše, a nechal by to na veky!),

⁹për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

¹⁰aby žil ďalej na večnosť a nevidel porušenia!

¹⁰Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

¹¹Lebo vidieť, že i múdri zomierajú, spolu hynú blázon a nesmyselný a svoj majetok zanechávajú iným.

¹¹Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

¹²Myslia si, že ich domy budú trvať na veky, ich príbytky z pokolenia na pokolenie; nazývajú zeme po svojich menách.

¹²Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

¹³Ale človek netrvá vo svojej sláve; je podobný hovädám, ktoré hynú.

¹³Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

¹⁴Tá ich cesta je ich bláznovstvom, a ľudia po nich si ľubujú v ich rečiach. Sélah.

¹⁴Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t'i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

¹⁵Ako ovce budú složení v hrobe; smrť ich spasie, a ráno budú priami panovať nad nimi. A ich obraz? Je na to, aby sa rozpadol v hrobe jako vetché rúcho preč zo svojho vznešeného obydlia.

¹⁵Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

¹⁶Ale Bôh vykúpi moju dušu z ruky pekla, lebo si ma vezme. Sélah.

¹⁶Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

¹⁷Neboj sa, keď niekto bohatne, keď sa množí sláva jeho domu!

¹⁷sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

¹⁸Lebo pri svojej smrti nevezme ničoho z toho; nesostúpi za ním jeho sláva.

¹⁸Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

¹⁹Lebo žehná svojej duši vo svojom živote. A budú ťa chváliť, keď si budeš hovieť.-

¹⁹ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

²⁰Ale keď prijdeš až k pokoleniu jeho otcov, uzrieš, že neuvidia svetla až na večnosť.

²⁰Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

²¹Človek v sláve, ak tomu nerozumie, podobný je hovädám, ktoré hynú.