¹Pieseň. Žalm synov Kórachových. Náčelníkovi speváckeho sboru na nápev: Nemoc pokoriť. Vyučujúci Hémana Ezrachitského.

¹O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

²Hospodine, Bože môjho spasenia, vodne i vnoci kričím pred tebou.

²Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

³Prosím, nech prijde moja modlitba pred tvoju tvár! Nakloň svoje ucho k môjmu volaniu!

³sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.

⁴Lebo moja duša sa nasýtila rôzneho zlého, a môj život sa priblížil ríši smrti.

⁴Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

⁵Počítaný som medzi tých, ktorí sostupujú do jamy; som ako muž bez vlády.

⁵Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

⁶Pohodený som medzi mŕtvych; som ako pobití, ležiaci v hrobe, na ktorých sa už viacej nerozpomenieš, a ktorí sú vyťatí od tvojej ruky.

⁶Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

⁷Položil si ma do najhlbšej jamy, do tmavých miest v hlbinách.

⁷Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

⁸Tvoja prchlivosť doľahla na mňa, a všetky tvoje vlny sa lámu na mne. Ztrápil si ma. Sélah.

⁸Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

⁹Vzdialil si mojich známych odo mňa; zošklivil si im ma; som zatvorený a nemôžem vyjsť.

⁹Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

¹⁰Moje oko hynie od trápenia; volám na teba, Hospodine, každý deň; vystieram k tebe svoje ruky.

¹⁰A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

¹¹Či asnáď tým, ktorí pomreli, učiníš zázrak? Alebo azda mŕtvi vstanú, aby ťa chválili? Sélah.

¹¹A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

¹²Či sa bude rozprávať o tvojej milosti v hrobe? O tvojej pravde v zahynutí?

¹²A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

¹³Či sa bude znať tvoj zázrak vo tme alebo tvoja spravedlivosť v zemi zabudnutia?

¹³Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

¹⁴Ale ja, Hospodine, volám k tebe pokorne o pomoc, a za rána ťa predchádza moja modlitba.

¹⁴Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

¹⁵Prečo, ó, Hospodine, zamietaš moju dušu? Prečo skrývaš predo mnou svoju tvár?

¹⁵Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

¹⁶Utrápený som a zomieram od mladosti; nesiem tvoj strach a desím sa bezradný.

¹⁶Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

¹⁷Cezo mňa sa vše valí tvoj rozpálený hnev, a tvoje hrôzy ma ničia.

¹⁷më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

¹⁸Obkľučuje ma to všetko každý deň ako voda; zo všetkých strán sa to spolu hrnie na mňa.

¹⁸Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

¹⁹Vzdialil si odo mňa priateľa a druha; moji známi sú: tma.