¹Modlitba Mojžiša, muža Božieho. Pane, ty si nám bol príbytkom z pokolenia na pokolenie.

¹O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

²Prv ako boly splodené vrchy, a prv ako si roditeľsky sformoval zem a okruh sveta, od veku na vek si ty silný Bôh!

²Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

³Pôsobíš to, aby sa smrteľný človek biedny navrátil až do prachu, a hovoríš: Navráťte sa, synovia človeka!

³Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

⁴Lebo tisíc rokov je v tvojich očiach ako včerajší deň, keď pominul, a jako stráž vnoci.

⁴Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

⁵Splavuješ ich ako povodeň; sú jako sen; za rána sú jako tráva, ktorá mizne.

⁵Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

⁶Toho istého rána, ktorého kvitne, sa mení; večer ju zotnú, a uschne.

⁶Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

⁷Lebo hynie od tvojho hnevu a sme predesení tvojou prchlivosťou.

⁷Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

⁸Položil si naše neprávosti pred seba, naše tajnosti do svetla svojej tvári.

⁸Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

⁹Lebo všetky naše dni idú ta pre tvoj búrlivý hnev; končíme svoje roky jako reč.

⁹Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

¹⁰Dní našich rokov je v tom sedemdesiat rokov, a keď je niekto silnejšieho prirodzenia, trvá osemdesiat rokov, a to ich najlepšie, na čo býva človek hrdý, je únavná práca a márnosť; lebo sa rýchle pominie, a my ta zaletíme.

¹⁰Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t'u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

¹¹Ale kto zná silu tvojho hnevu, a že jaká je tvoja bázeň, taký je aj tvoj búrlivý hnev?

¹¹Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

¹²Nauč nás tak počítať naše dni, aby sme uvodili múdrosť do srdca.

¹²Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

¹³Navráť sa, Hospodine! Až dokedy? - A zľutuj sa nad svojimi služobníkmi!

¹³Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

¹⁴Nasýť nás hneď ráno svojou milosťou, a budeme plesať a radovať sa po všetky svoje dni.

¹⁴Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

¹⁵Obveseľ nás podľa dní, v ktorých si nás trápil, podľa rokov, v ktorých sme videli zlé.

¹⁵Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

¹⁶Nech sa vidí pri tvojich služobníkoch tvoje dielo a tvoja sláva nad ich synmi!

¹⁶Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

¹⁷Nech je ľúbeznosť Pána, našeho Boha, nad nami, a upevni dielo našich rúk u nás! Prosíme, upevni dielo našich rúk!

¹⁷Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.