¹Duh moj je raztresen, dnevi mi dotekajo, grobovi me čakajo.

¹Ajalku sudah dekat, hampir putuslah napasku; hanyalah kuburan yang tinggal bagiku.

²Res zasmehljivci so pri meni, in oko moje mora gledati njih bridko žaljenje.

²Orang menjadikan aku bahan ejekan; kulihat betapa mereka melontarkan sindiran.

³Zastavi se, prosim, jamči zame pri sebi! kdo mi sicer v roko udari za poroštvo?

³Aku ini jujur, ya Allah. Percayalah padaku! Siapa lagi yang dapat menyokong perkataanku?

⁴Kajti njih srca si zaprl razumu, zato jim ne daš prevladovati.

⁴Kaututup hati mereka sehingga tak mengerti; jangan sampai mereka menundukkan aku kini.

⁵Če kdo ponuja prijatelje v plen, otrokom njegovim morajo oči shirati.

⁵Menurut pepatah, siapa mengadukan teman demi keuntungan, anak-anaknya sendiri akan menerima pembalasan.

⁶On me je tudi postavil v prislovico ljudem, in obraz moj jim je v pljuvanje.

⁶Kini aku disindir dengan pepatah itu; mereka datang untuk meludahi mukaku.

⁷In oko moje je potemnelo od nevolje, in kakor senca je slednji moj ud.

⁷Mataku kabur karena dukacita; seluruh tubuhku kurus merana.

⁸Pošteni ostrme ob tem, in nedolžni se ujezi nad bogapozabnikom.

⁸Orang yang saleh, terkejut dan heran; orang yang tak bersalah, menganggap aku tidak bertuhan.

⁹A pravični bo vztrajal na poti svoji, in kdor je čistih rok, bo dobival vedno več moči.

⁹Orang yang baik dan yang tidak bersalah, makin yakin cara hidupnya berkenan kepada Allah.

¹⁰Ali vi vsi, le prihajajte zopet sem! modrega vendar ne najdem med vami.

¹⁰Tapi seandainya kamu semua datang ke mari, tak seorang bijaksana pun yang akan kudapati.

¹¹Dnevi moji so minili, načrti so se mi izjalovili, kar sem jih gojil v srcu svojem.

¹¹Hari-hariku telah lalu, gagallah segala rencanaku; hilang pula semua cita-cita hatiku.

¹²Noč mi izpreminjajo v dan, svetloba, pravijo, je blizu tam, kjer je tema.

¹²Tetapi sahabat-sahabatku berkata, 'Malam itu siang dan terang hampir tiba.' Namun aku tahu dalam hatiku bahwa tetap gelaplah keadaanku.

¹³Ako čakam, da dobim v šeolu dom, ako sem si v temoti postlal ležišče,

¹³Hanya dunia mautlah yang kuharapkan, di sanalah aku akan tidur dalam kegelapan.

¹⁴ako sem dejal grobu: Oče moj si! in črvadi: Mati si moja in sestra moja!

¹⁴Kuburku kunamakan "Ayahku", dan cacing-cacing pemakan tubuhku kusebut "Ibu" dan "Saudara perempuanku".

¹⁵kje je potem nada moja? da, nada moja, kdo jo bo gledal?Zaide doli do zapahov šeola, ko bomo vsi vkup počivali v prahu.

¹⁵Di manakah harapan bagiku; siapa melihat adanya bahagia untukku?

¹⁶Zaide doli do zapahov šeola, ko bomo vsi vkup počivali v prahu.

¹⁶Apabila aku turun ke dunia orang mati, aku tidak mempunyai harapan lagi."