1Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
1But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
2Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
3Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
3Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
4Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
4They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
5Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
5They are driven forth from among [men] -- they cry after them as after a thief --
6Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
6To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
7Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
7They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
8Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
8Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
9Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
9And now I am their song, yea, I am their byword.
10Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
10They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
11Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
11For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
12Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
12At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
13Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
13They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
14Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
14They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
15Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
15Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
16Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
16And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
17Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
17The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
18Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
18By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
19Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
19He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
20I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
21Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
21Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
22Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
22Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
23Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
23For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
24Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
24Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
25Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
25Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
26Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
26For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
27Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
27My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
28Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
28I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
29Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
29I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
30Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
30My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
31Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
31My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.