¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

¹ایوب جواب داد:

²¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

²«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

³Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

³به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.

⁴Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

⁴اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.

⁵Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

⁵شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.

⁶Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

⁶در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁷He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

⁷حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.

⁸Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

⁸او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.

⁹Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

⁹او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.

¹⁰Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

¹⁰از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.

¹¹E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

¹¹آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.

¹²Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

¹²لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.

¹³Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

¹³او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.

¹⁴Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

¹⁴خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند

¹⁵Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

¹⁵و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.

¹⁶Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

¹⁶خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.

¹⁷Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

¹⁷زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁸Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

¹⁸حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.

¹⁹Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

¹⁹دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.

²⁰Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

²⁰از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.

²¹Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

²¹شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²²¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

²²چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟

²³Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!

²³ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت

²⁴Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

²⁴و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،

²⁵Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

²⁵زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.

²⁶Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

²⁶و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.

²⁷Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

²⁷او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁸Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

²⁸وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»

²⁹Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.

²⁹پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»