¹MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

¹اما حالا آنهائی که از من جوانتر هستند و عار داشتم که پدران شان با سگهای من از گله ام نگهبانی نمایند، مسخره ام می کنند.

²Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?

²آن ها یک عده اشخاص تنبل بودند که کاری از دست شان پوره نبود.

³Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.

³آنقدر فقیر و نادار بودند که از گرسنگی در بیابان می رفتند و زمین خشک آن را می کاویدند و ریشه و برگ گیاه را می خوردند.

⁴Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

⁴از اجتماع راند شده بودند و مردم با آن ها مثلیکه دزد باشند، رفتار می کردند.

⁵Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.

⁵در غارها و حفره ها زندگی می کردند و در بین صخره ها پناه می بردند.

⁶Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

⁶مثل حیوان عر می زدند و در زیر بوته ها با هم جمع می شدند.

⁷Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.

⁷حالا فرزندان شان مثل پدران خود بیکاره و بی نام و نشان هستند و از اجتماع طرد شده اند.

⁸Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

⁸اکنون آن ها به من می خندند و مرا بازیچۀ دست خود ساخته اند.

⁹Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.

⁹از من نفرت می کنند به رویم تف می اندازند.

¹⁰Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

¹⁰چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آن ها به مخالفت من برخاسته اند.

¹¹Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

¹¹فتنه گران از هر سو به من حمله می کنند و اسباب هلاکت مرا مهیا کرده اند.

¹²A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.

¹²راه مرا می بندند و به من آزار می رسانند و کسی نیست که آن ها را باز دارد.

¹³Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.

¹³ناگهان از هر طرف بر من هجوم می آورند و بر سر من می ریزند.

¹⁴Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.

¹⁴ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزت و آبرویم برباد رفته است.

¹⁵Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube

¹⁵حالا جانم بلب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁶Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.

¹⁶در شب استخوانهایم به درد می آیند و لحظه ای آرام قرار ندارم.

¹⁷De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.

¹⁷از شدت سختی لباس هایم بدورم می پیچد و گلویم را تنگ ساخته است.

¹⁸Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.

¹⁸خدا مرا در گِل و لای افگنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁹Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

¹⁹پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می کنم، اما تو به من جواب نمی دهی. در حضورت می ایستم، ولی تو به من توجه نمی نمائی.

²⁰Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.

²⁰تو بر من رحم نداری و با قدرت به من جفا می کنی.

²¹Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.

²¹مرا در میان تندباد می اندازی و در مسیر طوفان قرار می دهی.

²²Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.

²²می دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زنده جانها تعیین کرده ای، می سپاری.

²³Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.

²³چرا به کسیکه از پا افتاده است و برای کمک التماس می نماید، حمله می کنی؟

²⁴Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

²⁴آیا من برای کسانی که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا بخاطر مردم مسکین و نیازمند غصه نخوردم؟

²⁵¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

²⁵اما بجای خوبی بدی دیدم و بعوض نور تاریکی نصیبم شد.

²⁶Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.

²⁶دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده ام.

²⁷Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

²⁷ماتم کنان در عالم تاریکی سرگردان هستم. در میان جماعت می ایستم و برای کمک فریاد می زنم.

²⁸Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.

²⁸همنشین من شغال و دوست من شترمرغ شده است.

²⁹He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos.

²⁹پوست بدنم سیاه شده و به زمین می ریزد و استخوانهایم از شدت تب می سوزند.آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³⁰Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.

³⁰آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³¹Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.