¹HICE pacto con mis ojos: ¿Cómo pues había yo de pensar en virgen?

¹با چشمان خود عهد کرده ام که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

²Porque ¿qué galardón me daría de arriba Dios, Y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

²چون می دانم که خدای قادر مطلق عامل این کار را چه جزا می دهد.

³¿No hay quebrantamiento para el impío, Y extrañamiento para los que obran iniquidad?

³او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت را نازل می کند.

⁴¿No ve él mis caminos, Y cuenta todos mis pasos?

⁴او هر کاری که می کنم و هر قدمی که بر می دارم، می بیند.

⁵Si anduve con mentira, Y si mi pie se apresuró á engaño,

⁵من هرگز به راه غلط نرفته ام و کسی را فریب نداده ام.

⁶Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.

⁶می خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بیگناهی من ثابت شود.

⁷Si mis pasos se apartaron del camino, Y si mi corazón se fué tras mis ojos, Y si algo se apegó á mis manos,

⁷اگر از راه راست انحراف کرده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

⁸Siembre yo, y otro coma, Y mis verduras sean arrancadas.

⁸آنوقت چیزی را که کاشته ام دیگران بخورند و همه محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁹Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, Y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:

⁹اگر دلم فریفتۀ زن مرد دیگر شده باشد یا من به دروازۀ زن همسایه کمین کرده باشم،

¹⁰Muela para otro mi mujer, Y sobre ella otros se encorven.

¹⁰پس زن من هم کنیز مرد دیگر و با او همبستر شود،

¹¹Porque es maldad é iniquidad, Que han de castigar los jueces.

¹¹زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می باشد

¹²Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, Y desarraigaría toda mi hacienda.

¹²و مثل آتش سوزان جهنم می تواند همه چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه کن سازد.

¹³Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, Cuando ellos pleitearan conmigo,

¹³اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آن ها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

¹⁴¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?

¹⁴چطور می توانم با خدا روبرو شوم و وقتیکه از من بازخواست کند، چه جوابی می توانم به او بدهم.

¹⁵El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿Y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

¹⁵زیرا همان خدائی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁶Si estorbé el contento de los pobres, E hice desfallecer los ojos de la viuda;

¹⁶از کمک به مردم نادار و مسکین دریغ نکرده ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی نگذاشته ام،

¹⁷Y si comí mi bocado solo, Y no comió de él el huerfano;

¹⁷نان خود را به تنهائی نخورده ام و همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

¹⁸(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, Y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda;)

¹⁸و در سراسر عمر خود برای آن ها مثل پدر غمخوار و از کودکی راهنمای بیوه زنان بوده ام.

¹⁹Si he visto que pereciera alguno sin vestido, Y al menesteroso sin cobertura;

¹⁹اگر می دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه بسر می برد،

²⁰Si no me bendijeron sus lomos, Y del vellón de mis ovejas se calentaron;

²⁰از پشم گوسفندانم لباس مهیا می کردم و به او می دادم تا از سردی هوا در امان بوده از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

²¹Si alcé contra el huérfano mi mano, Aunque viese que me ayudarían en la puerta;

²¹اگر بخاطر اینکه در محکمه طرفدار دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

²²Mi espalda se caiga de mi hombro, Y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

²²بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

²³Porque temí el castigo de Dios, Contra cuya alteza yo no tendría poder.

²³چون من از مجازات و عظمت خدا می ترسیدم، هرگز جرأت نمی کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²⁴Si puse en oro mi esperanza, Y dije al oro: Mi confianza eres tú;

²⁴به طلا و نقره اعتماد و اتکاء نداشته ام

²⁵Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, Y de que mi mano hallase mucho;

²⁵و مال ثروت زیاد مایۀ خوشی من نبوده است.

²⁶Si he mirado al sol cuando resplandecía, Y á la luna cuando iba hermosa,

²⁶به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته ام.

²⁷Y mi corazón se engañó en secreto, Y mi boca besó mi mano:

²⁷آن ها را نپرستیده و از دور نبوسیده ام.

²⁸Esto también fuera maldad juzgada; Porque habría negado al Dios soberano.

²⁸زیرا این کار هم یک عمل زشت است و اگر آن کار را می کردم، مستوجب مجازات می بودم، چون از خدای قادر مطلق منکر می شدم.

²⁹Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, Y me regocijé cuando le halló el mal;

²⁹هرگز از مصیبت دشمنان خوشی نکرده ام و از بلائی که بر سر شان آمده است، خوشحال نبوده ام.

³⁰(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, Pidiendo maldición para su alma;)

³⁰زبان خود را از گناه بازداشته و برای آن ها دعای بد نکرده ام.

³¹Cuando mis domésticos decían: ­Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.

³¹آنهائی که برای من کار می کنند هرگز گرسنه نبوده اند.

³²El extranjero no tenía fuera la noche; Mis puertas abría al caminante.

³²هیچ بیگانه ای را نگذاشته ام که شب در سر سرک بخوابد و دروازۀ خانۀ من همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³³Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, Escondiendo en mi seno mi iniquidad;

³³هیچگاهی مانند دیگران نکوشیده ام که گناهان خود را پنهان کنم

³⁴Porque quebrantaba á la gran multitud, Y el menosprecio de las familias me atemorizó, Y callé, y no salí de mi puerta:

³⁴و از ترس سرزنشِ مردم خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

³⁵Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión es que el Omnipotente testificaría por mí, Aunque mi adversario me hiciera el proceso.

³⁵آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می خورم که حقیقت را می گویم. بگذارید که خدای قادر مطلق جواب مرا بگوید و اتهاماتی را که دشمنانم علیه من وارد کرده اند نشان بدهد.

³⁶Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, Y me lo ataría en lugar de corona.

³⁶من آن را بدوش خود می گیرم و تاج سر خود می سازم.

³⁷Yo le contaría el número de mis pasos, Y como príncipe me llegaría á él.

³⁷او را از همه کارهائی که کرده ام، آگاه می کنم و با سرفرازی در پیشگاه او حضور می یابم.

³⁸Si mi tierra clama contra mí, Y lloran todos sus surcos;

³⁸اگر زمینی را که در آن کشت می کنم، از مالک اصلی اش بزور گرفته باشم،

³⁹Si comí su sustancia sin dinero, O afligí el alma de sus dueños;

³⁹و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.

⁴⁰En lugar de trigo me nazcan abrojos, Y espinas en lugar de cebada.

⁴⁰در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.