¹JUNTO á los ríos de Babilonia, Allí nos sentábamos, y aun llorábamos, Acordándonos de Sión.

¹در کنار نهرهای بابل نشستیم و در آنجا گریه کردیم، چون سهیون را به یاد آوردیم.

²Sobre los sauces en medio de ella Colgamos nuestras arpas.

²چنگ و رباب خود را بر شاخه های درختان بید آویختیم.

³Y los que allí nos habían llevado cautivos nos pedían que cantásemos, Y los que nos habían desolado nos pedían alegría, diciendo:

³زیرا کسانی که ما را به اسارت برده بودند، در آنجا از ما سرود خواستند و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی خواستند. زیرا می گفتند: «یکی از سرودهای سهیون را برای ما بخوانید.»

⁴Cantadnos algunos de los himnos de Sión. ¿Cómo cantaremos canción de Jehová En tierra de extraños?

⁴چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟

⁵Si me olvidare de ti, oh Jerusalem, Mi diestra sea olvidada.

⁵اگر ترا ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من از کار بیفتد.

⁶Mi lengua se pegue á mi paladar, Si de ti no me acordare; Si no ensalzare á Jerusalem Como preferente asunto de mi alegría.

⁶اگر ترا ای اورشلیم به یاد نیاورم و اگر تو را بر تمام خوشی ها ترجیح ندهم، آنگاه زبانم به کامم بچسپد.

⁷Acuérdate, oh Jehová, de los hijos de Edom En el día de Jerusalem; Quienes decían: Arrasadla, arrasadla Hasta los cimientos.

⁷ای خداوند، گفتار ادومیان را در روز مصیبت اورشلیم بیاد آور که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

⁸Hija de Babilonia destruída, Bienaventurado el que te diere el pago De lo que tú nos hiciste.

⁸ای بابل که تو ویران خواهی شد، خوشا به حال کسی که به تو جزا دهد چنانکه تو به ما جزا دادی!خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.

⁹Bienaventurado el que tomará y estrellará tus niños Contra las piedras.

⁹خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.