¹ESTA mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

¹Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malgxojeco de mia animo.

²Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

²Mi diros al Dio:Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraux mi.

³¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

³CXu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpusxas la laboritajxon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

⁴¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

⁴CXu Vi havas okulojn karnajn, Kaj cxu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

⁵¿Son tus días como los días del hombre, O tus años como los tiempos humanos,

⁵CXu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aux cxu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

⁶Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

⁶Ke Vi sercxas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

⁷Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

⁷Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

⁸Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

⁸Viaj manoj min formis kaj faris min tutan cxirkauxe, Kaj tamen Vi min pereigas!

⁹Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

⁹Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

¹⁰¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

¹⁰Vi elversxis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromagxon Vi min kundensigis.

¹¹Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

¹¹Per hauxto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

¹²Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

¹²Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

¹³Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

¹³Sed cxi tion Vi kasxis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

¹⁴Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

¹⁴Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

¹⁵Si fuere malo, ­ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

¹⁵Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

¹⁶Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

¹⁶Se gxi levigxas, Vi cxasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

¹⁷Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

¹⁷Vi elmetas kontraux mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraux mi; Nova armeo min atakas.

¹⁸¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

¹⁸Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

¹⁹Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

¹⁹Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

²⁰¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

²⁰Mia vivo estas ja mallonga; CXesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigligxu,

²¹Antes que vaya para no volver, A la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

²¹Antaux ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

²²Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.

²²En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.