¹Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:

¹Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

²¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

²CXu kontraux multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj cxu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

³¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

³CXu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

⁴Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

⁴Vi diras:Mia opinio estas gxusta, Kaj mi estas pura antaux Viaj okuloj.

⁵Mas ­oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

⁵Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaux vi Siajn lipojn,

⁶Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

⁶Kaj malkasxus antaux vi la sekretojn de la sagxo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne cxiujn viajn pekojn Dio rememoras.

⁷¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

⁷CXu vi povas eltrovi la esencon de Dio? CXu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

⁸Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

⁸Tio estas pli alta ol la cxielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol SXeol; Kion vi povas ekscii?

⁹Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

⁹Pli longa ol la tero estas gxia mezuro, Kaj pli largxa ol la maro.

¹⁰Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

¹⁰Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros jugxon, Tiam kiu repusxos Lin?

¹¹Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

¹¹CXar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

¹²El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

¹²Ecx vanta homo devas kompreni, Ecx homo, kiu naskigxis sovagxulo.

¹³Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

¹³Se vi arangxas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

¹⁴Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

¹⁴Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonajxoj resti en via tendo:

¹⁵Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

¹⁵Tiam vi povos levi vian vizagxon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

¹⁶Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:

¹⁶Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros gxin kiel forfluintan akvon.

¹⁷Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

¹⁷Kaj via vivo levigxos pli hele ol la tagmezo, La mallumo farigxos kiel mateno.

¹⁸Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

¹⁸Kaj vi estos trankvila, cxar ekzistas espero; Vi rigardos cxirkauxen, kaj iros dormi en sendangxereco.

¹⁹Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

¹⁹Vi kusxos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj sercxos vian favoron.

²⁰Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.

²⁰Sed la okuloj de malpiuloj konsumigxos, Pereos por ili la rifugxo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.