¹Y VOLVIO Job á tomar su propósito, y dijo:

¹Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

²Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,

²Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antauxaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

³Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, A la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;

³Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

⁴Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;

⁴Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la sxirmado de Dio estis super mia tendo;

⁵Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;

⁵Kiam la Plejpotenculo estis ankoraux kun mi, Kaj cxirkaux mi estis miaj infanoj;

⁶Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!

⁶Kiam miaj pasxoj lavigxadis en butero, Kaj la roko versxadis al mi fluojn da oleo!

⁷Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,

⁷Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj arangxis al mi sidon sur la placo,

⁸Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;

⁸Vidis min junuloj kaj kasxis sin, Kaj maljunuloj levigxis kaj staris;

⁹Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;

⁹Eminentuloj cxesis paroli Kaj metis la manon sur sian busxon;

¹⁰La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:

¹⁰La vocxo de altranguloj sin kasxis, Kaj ilia lango algluigxis al ilia palato.

¹¹Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:

¹¹Kiam orelo auxdis, gxi nomis min felicxa; Kiam okulo vidis, gxi gloris min;

¹²Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.

¹²CXar mi savadis kriantan malricxulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

¹³La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.

¹³Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis gxojigata de mi.

¹⁴Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.

¹⁴Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

¹⁵Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.

¹⁵Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

¹⁶A los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:

¹⁶Mi estis patro por la malricxuloj, Kaj jugxan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

¹⁷Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.

¹⁷Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elsxiradis la kaptitajxon.

¹⁸Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.

¹⁸Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

¹⁹Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.

¹⁹Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj brancxoj.

²⁰Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.

²⁰Mia gloro estas cxiam nova, Kaj mia pafarko cxiam refortigxas en mia mano.

²¹Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.

²¹Oni auxskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

²²Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.

²²Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

²³Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.

²³Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.

²⁴Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.

²⁴Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizagxo ne falis.

²⁵Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.

²⁵Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la cxefa loko; Mi logxis kiel regxo inter tacxmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.