¹MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

¹Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj sxafaroj;

²Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?

²Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

³Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.

³Kiuj pro malricxeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

⁴Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

⁴Kiuj elsxiras atriplon apud la arbetajxoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

⁵Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.

⁵El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur sxteliston;

⁶Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

⁶En terfendoj cxe la valoj ili logxas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

⁷Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.

⁷Inter la arbetajxoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektigxas;

⁸Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

⁸Kiel infanoj de sentauxguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

⁹Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.

⁹Kaj nun mi farigxis objekto de ilia mokokanto, Mi farigxis por ili objekto de babilado.

¹⁰Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

¹⁰Ili abomenas min, malproksimigxas de mi, Ne timas kracxi sur mian vizagxon.

¹¹Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

¹¹Li malligis mian sxnuron kaj turmentas min, Kaj ili forjxetis antaux mi la bridon.

¹²A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.

¹²Dekstre buboj starigxis, kaj pusxas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraux mi siajn pereigajn vojojn;

¹³Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.

¹³Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

¹⁴Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.

¹⁴Ili venas kiel tra largxa brecxo, JXetas sin tumulte.

¹⁵Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube

¹⁵Teruroj turnis sin kontraux min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia felicxo.

¹⁶Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.

¹⁶Kaj nun elversxigxas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

¹⁷De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.

¹⁷En la nokto miaj ostoj traborigxas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

¹⁸Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.

¹⁸Kun granda malfacileco demetigxas mia vesto; Premas min la rando de mia cxemizo.

¹⁹Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

¹⁹Oni komparas min kun koto; Mi similigxis al polvo kaj cindro.

²⁰Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.

²⁰Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

²¹Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.

²¹Vi farigxis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

²²Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.

²²Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

²³Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.

²³Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de cxio vivanta.

²⁴Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

²⁴Sed cxu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfelicxo?

²⁵¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

²⁵CXu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfelicxan tempon? CXu mia animo ne afliktigxis pri malricxulo?

²⁶Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.

²⁶Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

²⁷Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

²⁷Miaj internajxoj bolas kaj ne cxesas; Atakis min tempo de mizero.

²⁸Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.

²⁸Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi levigxas en la komunumo kaj krias.

²⁹He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos.

²⁹Mi farigxis frato al la sxakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

³⁰Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.

³⁰Mia hauxto nigrigxis sur mi, Kaj miaj ostoj sekigxis de varmego.

³¹Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.

³¹Mia harpo farigxis plendilo, Kaj mia fluto farigxis vocxo de plorantoj.