¹Cántico gradual. A JEHOVA llamé estando en angustia, Y él me respondió.

¹Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.

²Libra mi alma, oh Jehová, de labio mentiroso, De la lengua fraudulenta.

²Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

³¿Qué te dará, ó qué te aprovechará, Oh lengua engañosa?

³Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

⁴Agudas saetas de valiente, Con brasas de enebro.

⁴Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

⁵Ay de mí, que peregrino en Mesech, Y habito entre las tiendas de Kedar!

⁵Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!

⁶Mucho se detiene mi alma Con los que aborrecen la paz.

⁶Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.

⁷Yo soy pacífico: Mas ellos, así que hablo, me hacen guerra.

⁷Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.