¹Y EL primer día de la semana, muy de mañana, vinieron al sepulcro, trayendo las drogas aromáticas que habían aparejado, y algunas otras mujeres con ellas.

¹En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið.

²Y hallaron la piedra revuelta del sepulcro.

²Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni,

³Y entrando, no hallaron el cuerpo del Señor Jesús.

³og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.

⁴Y aconteció, que estando ellas espantadas de esto, he aquí se pararon junto á ellas dos varones con vestiduras resplandecientes;

⁴Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum.

⁵Y como tuviesen ellas temor, y bajasen el rostro á tierra, les dijeron: ¿Por qué buscáis entre los muertos al que vive?

⁵Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: ,,Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra?

⁶No está aquí, mas ha resucitado: acordaos de lo que os habló, cuando aun estaba en Galilea,

⁶Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu.

⁷Diciendo: Es menester que el Hijo del hombre sea entregado en manos de hombres pecadores, y que sea crucificado, y resucite al tercer día.

⁷Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi.``

⁸Entonces ellas se acordaron de sus palabras,

⁸Og þær minntust orða hans,

⁹Y volviendo del sepulcro, dieron nuevas de todas estas cosas á los once, y á todos los demás.

⁹sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum.

¹⁰Y eran María Magdalena, y Juana, y María madre de Jacobo, y las demás con ellas, las que dijeron estas cosas á los apóstoles.

¹⁰Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu.

¹¹Mas á ellos les parecían como locura las palabras de ellas, y no las creyeron.

¹¹En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki.

¹²Pero levantándose Pedro, corrió al sepulcro: y como miró dentro, vió solos los lienzos echados; y se fué maravillándose de lo que había sucedido.

¹²Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.

¹³Y he aquí, dos de ellos iban el mismo día á una aldea que estaba de Jerusalem sesenta estadios, llamada Emmaús.

¹³Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs, sem er um sextíu skeiðrúm frá Jerúsalem og heitir Emmaus.

¹⁴E iban hablando entre sí de todas aquellas cosas que habían acaecido.

¹⁴Þeir ræddu sín á milli um allt þetta, sem gjörst hafði.

¹⁵Y aconteció que yendo hablando entre sí, y preguntándose el uno al otro, el mismo Jesús se llegó, é iba con ellos juntamente.

¹⁵Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim.

¹⁶Mas los ojos de ellos estaban embargados, para que no le conociesen.

¹⁶En augu þeirra voru svo haldin, að þeir þekktu hann ekki.

¹⁷Y díjoles: ¿Qué pláticas son estas que tratáis entre vosotros andando, y estáis tristes?

¹⁷Og hann sagði við þá: ,,Hvað er það, sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?`` Þeir námu staðar, daprir í bragði,

¹⁸Y respondiendo el uno, que se llamaba Cleofas, le dijo: ¿Tú sólo peregrino eres en Jerusalem, y no has sabido las cosas que en ella han acontecido estos días?

¹⁸og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: ,,Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem, sem veist ekki, hvað þar hefur gjörst þessa dagana.``

¹⁹Entonces él les dijo: ¿Qué cosas? Y ellos le dijeron: De Jesús Nazareno, el cual fué varón profeta, poderoso en obra y en palabra delante de Dios y de todo el pueblo;

¹⁹Hann spurði: ,,Hvað þá?`` Þeir svöruðu: ,,Þetta um Jesú frá Nasaret, sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum lýð,

²⁰Y cómo le entregaron los príncipes de los sacerdotes y nuestros príncipes á condenación de muerte, y le crucificaron.

²⁰hvernig æðstu prestar og höfðingjar vorir framseldu hann til dauðadóms og krossfestu hann.

²¹Mas nosotros esperábamos que él era el que había de redimir á Israel: y ahora sobre todo esto, hoy es el tercer día que esto ha acontecido.

²¹Vér vonuðum, að hann væri sá, er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við.

²²Aunque también unas mujeres de los nuestros nos han espantado, las cuales antes del día fueron al sepulcro:

²²Þá hafa og konur nokkrar úr vorum hóp gjört oss forviða. Þær fóru árla til grafarinnar,

²³Y no hallando su cuerpo, vinieron diciendo que también habían visto visión de ángeles, los cuales dijeron que él vive.

²³en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust enda hafa séð engla í sýn, er sögðu hann lifa.

²⁴Y fueron algunos de los nuestros al sepulcro, y hallaron así como las mujeres habían dicho; más á él no le vieron.

²⁴Nokkrir þeirra, sem með oss voru, fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt, en hann sáu þeir ekki.``

²⁵Entonces él les dijo: ­Oh insensatos, y tardos de corazón para creer todo lo que los profetas han dicho!

²⁵Þá sagði hann við þá: ,,Ó, þér heimskir og tregir í hjarta til þess að trúa öllu því, sem spámennirnir hafa talað!

²⁶¿No era necesario que el Cristo padeciera estas cosas, y que entrara en su gloria?

²⁶Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?``

²⁷Y comenzando desde Moisés, y de todos los profetas, declarábales en todas las Escrituras lo que de él decían.

²⁷Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það, sem um hann er í öllum ritningunum.

²⁸Y llegaron á la aldea á donde iban: y él hizo como que iba más lejos.

²⁸Þeir nálguðust nú þorpið, sem þeir ætluðu til, en hann lét sem hann vildi halda lengra.

²⁹Mas ellos le detuvieron por fuerza, diciendo: Quédate con nosotros, porque se hace tarde, y el día ya ha declinado. Entró pues á estarse con ellos.

²⁹Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: ,,Vertu hjá oss, því að kvölda tekur og degi hallar.`` Og hann fór inn til að vera hjá þeim.

³⁰Y aconteció, que estando sentado con ellos á la mesa, tomando el pan, bendijo, y partió, y dióles.

³⁰Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim.

³¹Entonces fueron abiertos los ojos de ellos, y le conocieron; mas él se desapareció de los ojos de ellos.

³¹Þá opnuðust augu þeirra, og þeir þekktu hann, en hann hvarf þeim sjónum.

³²Y decían el uno al otro: ¿No ardía nuestro corazón en nosotros, mientras nos hablaba en el camino, y cuando nos abría las Escrituras?

³²Og þeir sögðu hvor við annan: ,,Brann ekki hjartað í okkur, meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?``

³³Y levantándose en la misma hora, tornáronse á Jerusalem, y hallaron á los once reunidos, y á los que estaban con ellos.

³³Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þá, er með þeim voru, saman komna,

³⁴Que decían: Ha resucitado el Señor verdaderamente, y ha aparecido á Simón.

³⁴og sögðu þeir: ,,Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.``

³⁵Entonces ellos contaban las cosas que les habían acontecido en el camino, y cómo había sido conocido de ellos al partir el pan.

³⁵Hinir sögðu þá frá því, sem við hafði borið á veginum, og hvernig þeir höfðu þekkt hann, þegar hann braut brauðið.

³⁶Y entre tanto que ellos hablaban estas cosas, él se puso en medio de ellos, y les dijo: Paz á vosotros.

³⁶Nú voru þeir að tala um þetta, og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þá: ,,Friður sé með yður!``

³⁷Entonces ellos espantados y asombrados, pensaban que veían espíritu.

³⁷En þeir skelfdust og urðu hræddir og hugðust sjá anda.

³⁸Mas él les dice: ¿Por qué estáis turbados, y suben pensamientos á vuestros corazones?

³⁸Hann sagði við þá: ,,Hví eruð þér óttaslegnir og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta yðar?

³⁹Mirad mis manos y mis pies, que yo mismo soy: palpad, y ved; que el espíritu ni tiene carne ni huesos, como veis que yo tengo.

³⁹Lítið á hendur mínar og fætur, að það er ég sjálfur. Þreifið á mér, og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þér sjáið að ég hef.``

⁴⁰Y en diciendo esto, les mostró las manos y los pies.

⁴⁰Þegar hann hafði þetta mælt, sýndi hann þeim hendur sínar og fætur.

⁴¹Y no creyéndolo aún ellos de gozo, y maravillados, díjoles: ¿Tenéis aquí algo de comer?

⁴¹Enn gátu þeir ekki trúað fyrir fögnuði og voru furðu lostnir. Þá sagði hann við þá: ,,Hafið þér hér nokkuð til matar?``

⁴²Entonces ellos le presentaron parte de un pez asado, y un panal de miel.

⁴²Þeir fengu honum stykki af steiktum fiski,

⁴³Y él tomó, y comió delante de ellos.

⁴³og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.

⁴⁴Y él les dijo: Estas son las palabras que os hablé, estando aún con vosotros: que era necesario que se cumpliesen todas las cosas que están escritas de mí en la ley de Moisés, y en los profetas, y en los salmos.

⁴⁴Og hann sagði við þá: ,,Þessi er merking orða minna, sem ég talaði við yður, meðan ég var enn meðal yðar, að rætast ætti allt það, sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum.``

⁴⁵Entonces les abrió el sentido, para que entendiesen las Escrituras;

⁴⁵Síðan lauk hann upp huga þeirra, að þeir skildu ritningarnar.

⁴⁶Y díjoles: Así está escrito, y así fué necesario que el Cristo padeciese, y resucitase de los muertos al tercer día;

⁴⁶Og hann sagði við þá: ,,Svo er skrifað, að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi,

⁴⁷Y que se predicase en su nombre el arrepentimiento y la remisión de pecados en todas las naciones, comenzando de Jerusalem.

⁴⁷og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem.

⁴⁸Y vosotros sois testigos de estas cosas.

⁴⁸Þér eruð vottar þessa.

⁴⁹Y he aquí, yo enviaré la promesa de mi Padre sobre vosotros: mas vosotros asentad en la ciudad de Jerusalem, hasta que seáis investidos de potencia de lo alto.

⁴⁹Sjá, ég sendi fyrirheit föður míns yfir yður, en verið þér kyrrir í borginni, uns þér íklæðist krafti frá hæðum.``

⁵⁰Y sacólos fuera hasta Bethania, y alzando sus manos, los bendijo.

⁵⁰Síðan fór hann með þá út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þá.

⁵¹Y aconteció que bendiciéndolos, se fué de ellos; y era llevado arriba al cielo.

⁵¹En það varð, meðan hann var að blessa þá, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵²Y ellos, después de haberle adorado, se volvieron á Jerusalem con gran gozo;

⁵²En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵³Y estaban siempre en el templo, alabando y bendiciendo á Dios. Amén.