Spanish: Reina Valera (1909)

Maori

Job

19

1Y RESPONDIO Job, y dijo:
1¶ Na ka whakautua e Hopa, ka mea,
2¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
2Kia peha ake te roa o ta koutou whakaporearea i toku wairua, o ta koutou wawahi i ahau ki te kupu?
3Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
3Ka tekau enei tawainga a koutou ki ahau, kahore o koutou whakama i a koutou ka aki tonu nei i ahau.
4Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
4Ki te mea ano hoki kua he ahau, kei ahau ano toku he e noho ana.
5Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
5Ki te mea ka whakanui mai koutou i a koutou ki ahau, a ka kauwhau mai ki ahau i toku tawainga;
6Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
6Kia mohio koutou na te Atua ahau i whakaparori i taku take, he mea hao mai ahau nana ki tana kupenga.
7He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
7Nana, e tangi ana ahau i te mahi nanakia, heoi kahore ahau e whakarangona; e karanga awhina ana ahau, otiia kahore he whakawa.
8Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
8¶ Kua tutakina e ia toku ara, te puta ahau; tukua iho ana e ia te pouri ki oku ara.
9Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
9Ko toku kororia huia atu ana e ia; tangohia ana e ia te karauna i toku mahunga.
10Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
10Wawahia ana ahau e ia i nga taha katoa, a riro ana ahau; ko taku i tumanako atu ai huaranga atu ana e ia ano he rakau.
11E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
11Kua mura mai hoki tona riri ki ahau; e kiia ana ahau e ia ko tetahi o ona hoariri.
12Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
12E haere huihui mai ana ana taua, e whakaneke ake ana i to ratou ara ki ahau, kei te whakapae i toku teneti i tetahi taha, i tetahi taha.
13Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
13Kua meinga e ia oku teina kia matara atu i ahau; ko aku i mohio ai kua tangata ke ki ahau.
14Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
14Ko oku whanaunga, mutu pu ta ratou; ko oku hoa ake, kua wareware ratou ki ahau.
15Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
15Ko te hunga e noho ana i toku whare, me aku pononga wahine, kiia iho ahau e ratou he tangata ke; he tangata no nga whenua ahau ki ta ratou titiro mai.
16Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
16I karanga atu ahau ki taku pononga, heoi kihai ia i whakao mai; ahakoa e inoi ana toku mangai ki a ia.
17Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
17Ko toku ha tauhou ana ki taku wahine, me taku inoi hoki ki nga tamariki o te kopu o toku whaea.
18Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
18Ko nga tamariki nonohi ano hoki, whakahawea mai ana ki ahau; ki te whakatika ahau, ka korero whakahe ratou moku.
19Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
19E whakarihariha mai ana ki ahau oku takahoa katoa, a ko aku i aroha ai kua tahuri mai ki ahau.
20Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
20Piri tonu toku iwi ki toku kiri, ki oku kikokiko, a ora ake oku, ko te kiri kau o oku niho.
21Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
21Tohungia mai ahau, tohungia mai ahau e koutou, e oku hoa; kua pa mai hoki te ringa o te Atua ki ahau.
22¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
22He aha koutou i tukino ai i ahau, i pera ai me te Atua, te makona koutou i oku kikokiko?
23Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!
23¶ Aue, me i tuhituhia aku kupu! Aue, me i taia ki te pukapuka!
24Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
24Me i whaoa ki te kamaka, ki te pene rino, ki te mata, hei mea mo a mua noa atu!
25Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
25Otiia e mohio ana ahau kei te ora toku kaihoko, a i nga wa i muri nei ka tu ia ki runga ki te whenua;
26Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
26A ahakoa i muri i te paunga o toku kiri, ka titiro tonu ahau i roto i toku kikokiko ki te Atua:
27Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
27E titiro ano ahau ki a ia, ahau nei ano; a ma oku kanohi e matakitaki, kahore ma o tetahi atu. Pau rawa oku whatumanawa i roto i ahau.
28Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
28Ki te ki koutou, Na, ta tatou hanga ki te tukino i a ia! kua kitea hoki te take o te mea i roto i ahau;
29Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.
29Kia wehi koutou kei mate i te hoari; no te mea ko te whiunga ki te hoari kei roto i te riri, e mohio ai koutou he whakawa ano tenei.