1Y RESPONDIO Job, y dijo:
1¶ Ano ra ko Hopa; i mea ia,
2Oid atentamente mi palabra, Y sea esto vuestros consuelos.
2Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
3Soportadme, y yo hablaré; Y después que hubiere hablado, escarneced.
3Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
4¿Hablo yo á algún hombre? Y ¿por qué no se ha de angustiar mi espíritu?
4Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
5Miradme, y espantaos, Y poned la mano sobre la boca.
5Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
6Aun yo mismo, cuando me acuerdo, me asombro, Y toma temblor mi carne.
6Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
7¿Por qué viven los impíos, Y se envejecen, y aun crecen en riquezas?
7¶ He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
8Su simiente con ellos, compuesta delante de ellos; Y sus renuevos delante de sus ojos.
8Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
9Sus casas seguras de temor, Ni hay azote de Dios sobre ellos.
9O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
10Sus vacas conciben, no abortan; Paren sus vacas, y no malogran su cría.
10E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
11Salen sus chiquitos como manada, Y sus hijos andan saltando.
11E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
12Al son de tamboril y cítara saltan, Y se huelgan al son del órgano.
12He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
13Gastan sus días en bien, Y en un momento descienden á la sepultura.
13O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.
14Dicen pues á Dios: Apártate de nosotros, Que no queremos el conocimiento de tus caminos.
14Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
15¿Quién es el Todopoderoso, para que le sirvamos? ¿Y de qué nos aprovechará que oremos á él?
15He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
16He aquí que su bien no está en manos de ellos: El consejo de los impíos lejos esté de mí.
16Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
17Oh cuántas veces la lámpara de los impíos es apagada, Y viene sobre ellos su quebranto, Y Dios en su ira les reparte dolores!
17¶ Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
18Serán como la paja delante del viento, Y como el tamo que arrebata el torbellino.
18E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
19Dios guardará para sus hijos su violencia; Y le dará su pago, para que conozca.
19E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
20Verán sus ojos su quebranto, Y beberá de la ira del Todopoderoso.
20Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
21Porque ¿qué deleite tendrá él de su casa después de sí, Siendo cortado el número de sus meses?
21He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
22¿Enseñará alguien á Dios sabiduría, Juzgando él á los que están elevados?
22E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
23Este morirá en el vigor de su hermosura, todo quieto y pacífico.
23Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
24Sus colodras están llenas de leche, Y sus huesos serán regados de tuétano.
24Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
25Y estotro morirá en amargura de ánimo, Y no habiendo comido jamás con gusto.
25Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
26Igualmente yacerán ellos en el polvo, Y gusanos los cubrirán.
26Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
27He aquí, yo conozco vuestros pensamientos, Y las imaginaciones que contra mí forjáis.
27¶ Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
28Porque decís: ¿Qué es de la casa del príncipe, Y qué de la tienda de las moradas de los impíos?
28E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
29¿No habéis preguntado á los que pasan por los caminos, Por cuyas señas no negaréis,
29Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
30Que el malo es reservado para el día de la destrucción? Presentados serán en el día de las iras.
30Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
31¿Quién le denunciará en su cara su camino? Y de lo que él hizo, ¿quién le dará el pago?
31Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
32Porque llevado será él á los sepulcros, Y en el montón permanecerá.
32Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
33Los terrones del valle le serán dulces; Y tras de él será llevado todo hombre, Y antes de él han ido innumerables.
33Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
34¿Cómo pues me consoláis en vano, Viniendo á parar vuestras respuestas en falacia?
34He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?