1Y REASUMIO Job su discurso, y dijo:
1¶ Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,
2Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, Y el Omnipotente, que amargó el alma mía,
2E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;
3Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, Y hubiere hálito de Dios en mis narices,
3Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;
4Mis labios no hablarán iniquidad, Ni mi lengua pronunciará engaño.
4He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.
5Nunca tal acontezca que yo os justifique: Hasta morir no quitaré de mí mi integridad.
5Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.
6Mi justicia tengo asida, y no la cederé: No me reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.
6Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.
7Sea como el impío mi enemigo, Y como el inicuo mi adversario.
7¶ Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.
8Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, Cuando Dios arrebatare su alma?
8He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?
9¿Oirá Dios su clamor Cuando la tribulación sobre él viniere?
9E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?
10¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿Invocará á Dios en todo tiempo?
10E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?
11Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: No esconderé lo que hay para con el Omnipotente.
11¶ Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.
12He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿Por qué pues os desvanecéis con fantasía?
12Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?
13Esta es para con Dios la suerte del hombre impío, Y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.
13Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.
14Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; Y sus pequeños no se hartarán de pan;
14Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.
15Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; Y no llorarán sus viudas.
15Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.
16Si amontonare plata como polvo, Y si preparare ropa como lodo;
16Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;
17Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, Y el inocente repartirá la plata.
17E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.
18Edificó su casa como la polilla, Y cual cabaña que el guarda hizo.
18Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.
19El rico dormirá, mas no será recogido: Abrirá sus ojos, mas él no será.
19Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.
20Asirán de él terrores como aguas: Torbellino lo arrebatará de noche.
20Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.
21Lo antecogerá el solano, y partirá; Y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.
21Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.
22Dios pues descargará sobre él, y no perdonará: Hará él por huir de su mano.
22Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.
23Batirán sus manos sobre él, Y desde su lugar le silbarán.
23Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.