Spanish: Reina Valera (1909)

Maori

Job

4

1Y RESPONDIO Eliphaz el Temanita, y dijo:
1¶ Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
2Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?
2Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
3He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;
3Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
4Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.
4Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
5Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
5Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
6¿Es este tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
6He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
7Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
7¶ Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
8Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
8Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
9Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.
9Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
10El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
10Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
11El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.
11Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
12El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.
12¶ Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
13En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
13I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
14Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:
14Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
15Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.
15Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
16Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:
16Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
17¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?
17He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
18He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles
18Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
19Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!
19Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
20De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
20I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
21¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.
21Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.