¹¿POR qué se amotinan las gentes, Y los pueblos piensan vanidad?

¹Zakaj hrumé narodi in ljudstva si izmišljajo prazne reči?

²Estarán los reyes de la tierra, Y príncipes consultarán unidos Contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:

²Vzdigujejo se kralji zemlje in knezi se skupaj posvetujejo zoper GOSPODA in zoper Maziljenca njegovega,

³Rompamos sus coyundas, Y echemos de nosotros sus cuerdas.

³govoreč: Raztrgajmo njih vezi in s sebe vrzimo njih spone!

⁴El que mora en los cielos se reirá; El Señor se burlará de ellos.

⁴On, ki stoluje v nebesih, se smeje, zasmehuje jih Gospod.

⁵Entonces hablará á ellos en su furor, Y turbarálos con su ira.

⁵Tedaj jih ogovori v jezi svoji in v srdu svojem jih prestraši:

⁶Yo empero he puesto mi rey Sobre Sión, monte de mi santidad.

⁶Jaz pa sem vendar postavil kralja svojega na Sionu, na gori svetosti svoje.

⁷Yo publicaré el decreto: Jehová me ha dicho: Mi hijo eres tú; Yo te engendré hoy.

⁷Oznanim naj vam sklep: GOSPOD mi je rekel: Sin moj si ti, jaz sem te danes rodil.

⁸Pídeme, y te daré por heredad las gentes, Y por posesión tuya los términos de la tierra.

⁸Prosi me, in narode ti dam v dediščino in kraje zemlje v posest tvojo.

⁹Quebrantarlos has con vara de hierro: Como vaso de alfarero los desmenuzarás.

⁹Zdrobiš jih s palico železno, kakor prsteno posodo jih razbiješ.

¹⁰Y ahora, reyes, entended: Admitid corrección, jueces de la tierra.

¹⁰Zdaj torej, o kralji, bodite pametni, dajte se poučiti, o zemlje sodniki!

¹¹Servid á Jehová con temor, Y alegraos con temblor.

¹¹V svetem strahu služite GOSPODU in radujte se s trepetom.Poljubite Sina, da se ne razsrdi in ne poginete na potu, ker skoraj se razvname jeza njegova. Blagor vsem, ki imajo v njem zavetje svoje!

¹²Besad al Hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino, Cuando se encendiere un poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.

¹²Poljubite Sina, da se ne razsrdi in ne poginete na potu, ker skoraj se razvname jeza njegova. Blagor vsem, ki imajo v njem zavetje svoje!