¹Y RESPONDIO Job y dijo:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

²"Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

³Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

³do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

⁴Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

⁴Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

⁵¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

⁵Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

⁶¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?

⁶A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

⁷Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

⁷Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

⁸Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

⁸Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

⁹Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

⁹Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

¹⁰Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

¹⁰Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

¹¹¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

¹¹Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¹²¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?

¹²Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¹³¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

¹³A s'jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¹⁴El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

¹⁴Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

¹⁵Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

¹⁵Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

¹⁶Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

¹⁶Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

¹⁷Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

¹⁷por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

¹⁸Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

¹⁸Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

¹⁹Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

¹⁹Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

²⁰Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

²⁰por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

²¹Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

²¹Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

²²¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

²²A ju kam thënë vallë: "Më jepni diçka" o "më bëni një dhuratë nga pasuria juaj",

²³Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

²³ose "liromëni nga duart e armikut", ose "më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën"?

²⁴Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

²⁴Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

²⁵Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

²⁵Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

²⁶¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

²⁶Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

²⁷También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

²⁷Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

²⁸Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

²⁸Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

²⁹Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

²⁹Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

³⁰¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?

³⁰A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?".