1Y VOLVIO Job á tomar su propósito, y dijo:
1 Ayuba ye ka nga misa sambu ka ne:
2Quién me tornase como en los meses pasados, Como en los días que Dios me guardaba,
2 «Doŋ d'ay go mate kaŋ ay go waato, handu bandey ra! Sanda jirbey kaŋ ra Irikoy go ga haggoy d'ay,
3Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, A la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
3 Saaya kaŋ cine a fitilla ga kaari ay boŋ, A kaaro ra mo no ay ga dira kubay ra.
4Como fué en los días de mi mocedad, Cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;
4 Doŋ day ya ye ka te mate kaŋ cine ay go waato kaŋ ay ya sahãkooni no, Waato kaŋ Irikoy corotara g'ay nangora batu!
5Cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, Y mis hijos alrededor de mi;
5 Saaya din ra Hina-Kulu-Koyo go ay banda jina, Ay izey mo go g'ay windi.
6Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!
6 Saaya din cine i g'ay ce taamey nyun nda haw ji, Tondi mo go ga ji dooru ay se danga gooru cine.
7Cuando salía á la puerta á juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,
7 Saaya din cine, kaŋ ay ga fatta ka koy gallu meyo gaa, Ay g'ay nangora soola batama windanta ra,
8Los mozos me veían, y se escondían; Y los viejos se levantaban, y estaban en pie;
8 Arwasey ga di ay, i ga tugu, Dottijey mo ga tun ka kay.
9Los príncipes detenían sus palabras, Ponían la mano sobre su boca;
9 Mayraykoyey na sanney naŋ, I na kambe dake ngey meyey gaa ka dangay siw!
10La voz de los principales se ocultaba, Y su lengua se pegaba á su paladar:
10 Boro beerey jindey dangay, I deeney naagu i daaney gaa.
11Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían, me daban testimonio:
11 Waato, hanga kaŋ maa ay se g'ay sifa, Saaya kaŋ mo di ay mo, a g'ay seeda.
12Porque libraba al pobre que gritaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.
12 Zama ay na alfukaaru kaŋ hẽ faaba, Nga nda alatuumi mo kaŋ sinda gaako.
13La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; Y al corazón de la viuda daba alegría.
13 Boro kaŋ go buuyaŋ me gaa albarka zumbu ay gaa. Ay na wayboro kaŋ kurnye bu bine daŋ a ma doon farhã sabbay se.
14Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; Y mi toca era juicio.
14 Ay na adilitaray daŋ, a ciya ay se bankaaray. Ay cimo go sanda kwaay, boŋtobay mo no.
15Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.
15 Ay ciya danaw se mo, Ay ya ce no simbarko se.
16A los menesterosos era padre; Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:
16 Ay ya baaba no alfukaaru se. Boro kaŋ ay s'a kalima bay mo, ay n'a fintal.
17Y quebraba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.
17 Ay na boro laaley hinjey ceeri-ceeri, K'a duure hamay ka kaa a hinjey game ra.
18Y decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré días.
18 Gaa mo ay ne: ‹Ay ga bu ay fito ra, Ay ga naŋ ay jirbey ma baa sanda taasi cine.›
19Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.
19 Ay kaajo mo salle ka guna naŋ kaŋ hari go, Harandaŋ mo go ay kambey boŋ cino kulu.
20Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se corroboraba en mi mano.
20 Darza taji no ay se waati kulu, Ay birawo mo go ga tajandi ay kambe ra.
21Oíanme, y esperaban; Y callaban á mi consejo.
21 Ay se no borey doona ka hanga jeeri, I goono g'ay batu. I dangay siw, k'ay saawara hangan.
22Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.
22 Ay salaŋ ka ban yaŋ banda boro cindey kulu si ye ka salaŋ, Ay sanney ga dooru i boŋ.
23Y esperábanme como á la lluvia, Y abrían su boca como á la lluvia tardía.
23 I n'ay batu sanda mate kaŋ boro ga beene hari batu, I na ngey me fiti danga heemar hari sabbay se.
24Si me reía con ellos, no lo creían: Y no abatían la luz de mi rostro.
24 Ay na mumusu taŋ i se saaya kaŋ cine i go sikka ra, I mana ay moyduma kaaro ye hay fo kayna bo.
25Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela llorosos.
25 Ay na fondo suuban i se, ay go jine boro goray ra. Wongu marga ra ay goro sanda bonkooni, Sanda boro kaŋ ga bine saraykoyey yaamar cine.