1MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.
1 Amma sohõ, borey kaŋ yaŋ ay zeen ey goono g'ay hahaara, Borey kaŋ yaŋ ay donda i baabey hal ay wongu k'i daŋ ay alman kuray hansey banda.
2Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?
2 Oho, i kambey gaabo, ifo no a hanse ay se waato din? Boro yaŋ nooya kaŋ halaci jiiri toonante ra.
3Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.
3 I faabu mo jaŋay da gazeyaŋ sabbay se. I ga laabu ŋwa naŋ kaŋ kurmu nda saaji fimbi go.
4Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.
4 I ga hanam dagu ka kaa karji gaa, Mufa kaaji ya i ŋwaari no.
5Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.
5 I n'i gaaray ka kaa borey ra, I g'i gana nda kuuwa sanda zay cine.
6Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.
6 Hala tilas i ma goro gooru kaŋ ga humburandi ra, Wala laabu nda tondi guusey ra.
7Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.
7 Tuurey game ra no i ga hẽ sanda farkay cine, Karji nyaŋey cire no i ga margu.
8Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.
8 Ngey wo saamoyaŋ no, Oho, boro yaamey izeyaŋ no, Goobu no i n'i gaaray d'a laabo ra.
9Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.
9 Sohõ mo ay ciya dooni hari i se. Oho, ay ciya hari yaamo i se!
10Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
10 I goono g'ay fanta, I go ga kay ay se kuray fo waani. I ga soobay ka yollo tuf'ay moyduma gaa no,
11Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.
11 Zama Irikoy n'ay biraw korfa feeri ay se, k'ay taabandi, I goono ga kasiji furu ay jine.
12A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.
12 Ay kambe ŋwaari haray no, i jama tun ka kay, I goono g'ay cey tuti _ka kaa ay cire|_, I goono ga ngey halaciyaŋ fondey hanse ay jine.
13Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.
13 I g'ay fonda sara ay se, I ga du riiba ay masiiba do. Boro kulu s'i gaa.
14Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.
14 Danga day kortimi kaŋ ga tafay ra no i goono ga kaa ay gaa. Windi bagarmey bindi ra no i goono ga zulli ka kaa ay boŋ.
15Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube
15 Humburkumay kaa ay gaa, I g'ay beera gaaray mo sanda haw cine. Ay albarka mo say-say sanda beene buru cine.
16Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.
16 Sohõ binde ay fundo go ga soogu ay ra, Kankami jirbey n'ay di.
17De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.
17 Cin ay biriyey ga fara ay ra, Ay kaajey sinda fulanzamay.
18Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.
18 Ay bankaara sara ay kankamo sabbay se, A n'ay haw-haw sanda ay kwaay jinda cine.
19Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.
19 Irikoy n'ay catu botogo ziibo ra, Ay ciya sanda kusa nda boosu cine.
20Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.
20 Ay go ga hẽ ni gaa, amma ni mana tu ay se. Ay ga tun ka kay, amma ni si baa saal ay.
21Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.
21 Ni bare ka ciya ay se boro kaŋ si bakar, Ni kambe gaabo no ni goono g'ay gurzugandi nd'a.
22Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.
22 Ni g'ay sambu k'ay kaarandi haw boŋ, Ni ga naŋ ay ma yangala hari haw beeri ra.
23Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.
23 Zama ay bay kaŋ ni ga kond'ay buuyaŋ do, Kaŋ ga ti marga windo kaŋ ni te fundikooni kulu se.
24Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?
24 Amma boro kaŋ goono ga kaŋ kurmu citila ra, A ma si nga kambe salle no? Wala a masiibey ra, A ma si gaakasinay hẽeni te no?
25¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
25 Manti ay doona ka hẽ taabi hanko se? Manti ay bine sara alfukaarey se?
26Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.
26 Waato kaŋ ay na laakal dake gomni gaa, Kala ilaalo go, a kaa. Saaya kaŋ ay na mo daaru ka ne ay ga di annura, Kala kubay go no.
27Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.
27 Ay bina go ga sakulla, a sinda fulanzamay. Kankami jirbiyaŋ kaa ay gaa.
28Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.
28 Ay te ibi, amma manti wayno sabbay se no, Ay ga tun ka kay jama marga ra ka gaakasinay ceeyaŋ te.
29He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos.
29 Ay ciya zoŋoyaŋ nya-ize, taatagayyaŋ hangasin mo.
30Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
30 Ay kuuro ibi no, a go ga hasara ay gaahamo gaa. Ay biriyey ton gaaham konni sabbay se.
31Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.
31 Woodin sabbay se no ay moola bare ka ye ka bu hẽeni te. Ay seesa mo bare ka ciya hẽekoyaŋ jinde.