¹"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

¹Meiner Seele ekelt vor dem Leben; ich will mich meiner Klage überlassen, will reden in der Betrübnis meiner Seele.

²Do t'i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

²Ich spreche zu Gott: Verdamme mich nicht! Tue mir kund, weshalb du mich befehdest.

³A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

³Dünkt es dich gut, das Werk deiner Hände zu unterdrücken und zu verwerfen, während du über den Rat der Gottlosen dein Licht leuchten lässest?

⁴A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

⁴Hast du Fleischesaugen, oder siehst du, wie ein Sterblicher sieht?

⁵A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

⁵Sind denn deine Tage wie Menschentage, deine Jahre den Jahren eines Mannes gleich,

⁶sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

⁶daß du nach meiner Schuld forschest und nach meiner Sünde fragst,

⁷megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

⁷da du doch weißt, daß ich unschuldig bin und mich niemand aus deiner Hand erretten kann?

⁸Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

⁸Deine Hände haben mich gebildet und gemacht ganz und gar, und du wolltest mich nun vernichten?

⁹Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

⁹Gedenke doch, daß du mich wie Ton gebildet hast; willst du mich wieder in Staub verwandeln?

¹⁰A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

¹⁰Hast du mich nicht wie Milch hingegossen und wie Käse mich gerinnen lassen?

¹¹Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

¹¹Mit Haut und Fleisch hast du mich bekleidet, mit Gebeinen und Sehnen mich durchwoben.

¹²Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

¹²Leben und Gnade hast du mir geschenkt, und deine Obhut bewahrte meinen Geist.

¹³por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

¹³Und doch hegst du solches in deinem Herzen; ich weiß, daß es bei dir so beschlossen ist, daß,

¹⁴Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

¹⁴wenn ich sündigte, du darauf achten und mich nicht lossprechen würdest von meiner Missetat!

¹⁵Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

¹⁵Habe ich Übles getan, dann wehe mir! Und bin ich im Recht, so darf ich mein schmachbedecktes Haupt doch nicht erheben, sondern muß mich satt sehen an meinem Elend!

¹⁶Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

¹⁶Wagt es aber, sich zu erheben, so verfolgst du mich wie ein Löwe und handelst noch unbegreiflicher mit mir;

¹⁷Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

¹⁷du stellst neue Zeugen wider mich auf, mehrst deinen Zorn gegen mich, bietest stets frische Scharen, ja ein Heer wider mich auf!

¹⁸Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

¹⁸Warum hast du mich aus dem Mutterleibe hervorgebracht? Wäre ich doch umgekommen, ohne daß mich ein Auge gesehen hätte!

¹⁹Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

¹⁹So würde ich sein, als wäre ich niemals gewesen, vom Mutterleibe weg ins Grab gelegt.

²⁰A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

²⁰Ist meine Lebenszeit nicht kurz genug? Er stehe doch ab, lasse ab von mir, daß ich mich ein wenig erhole,

²¹para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

²¹ehe ich dahinfahre auf Nimmerwiederkehren ins Land der Finsternis und des Todesschattens,

²²të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".

²²an den dunkeln Ort, wo Finsternis und keine Ordnung herrscht, und wo der Tag nicht heller ist als die Nacht!