¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

¹Da antwortete Hiob und sprach:

²"Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

²Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!

³Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t'i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

³Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.

⁴Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

⁴Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?

⁵Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

⁵Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.

⁶Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

⁶Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.

⁷Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

⁷Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.

⁸I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

⁸Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.

⁹Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

⁹Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.

¹⁰Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

¹⁰Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.

¹¹Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

¹¹Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.

¹²Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t'ia rimarrë? Kush mund t'i thotë: "Çfarë po bën?".

¹²Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?

¹³Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

¹³Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.

¹⁴Si mund t'i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¹⁴Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?

¹⁵Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t'i përgjigjem, por do t'i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

¹⁵Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.

¹⁶Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

¹⁶Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;

¹⁷ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

¹⁷denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.

¹⁸Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

¹⁸Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.

¹⁹Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t'u paraqitur?

¹⁹Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?

²⁰Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

²⁰Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.

²¹Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

²¹Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!

²²Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

²²Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!

²³Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

²³Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.

²⁴Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

²⁴Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?

²⁵Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

²⁵Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;

²⁶Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

²⁶sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.

²⁷Në qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar",

²⁷Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,

²⁸më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

²⁸so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!

²⁹Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

²⁹Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?

³⁰Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

³⁰Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,

³¹ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

³¹so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!

³²Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t'i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

³²Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;

³³Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

³³es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.

³⁴Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

³⁴Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,

³⁵Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

³⁵so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.