¹Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

¹Darnach tat Hiob seinen Mund auf und verfluchte den Tag seiner Geburt.

²Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

²Hiob hob an und sprach:

³"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

³Verloren gehe der Tag, da ich geboren bin, die Nacht, da es hieß: Ein Knabe ist gezeugt!

⁴Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

⁴Verfinstert werde dieser Tag; Gott in der Höhe frage nicht nach ihm, und niemals falle ein Lichtstrahl darauf!

⁵E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

⁵Finsternis und Todesschatten nehme ihn ein, Gewölk umhülle ihn und überfalle diesen trüben Tag!

⁶Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

⁶Und jene Nacht; Das Dunkel raffe sie weg, sie freue sich in des Jahres Tagen nie und komme nicht in die Zahl der Monde.

⁷Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

⁷Ja, jene Nacht sei unfruchtbar, kein Jubel ertöne in ihr!

⁸E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

⁸Die, so den Tagen Böses losen und imstande sind, den Drachen aufzuwecken, sollen sie verfluchen.

⁹U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

⁹Verfinstert müssen ihrer Dämmerung Sterne sein, sie warte auf Licht und es bleibe aus; sie schaue auch die Wimpern der Morgenröte nicht!

¹⁰sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

¹⁰Weil sie den Mutterleib mir nicht verschloß und den Jammer nicht vor meinen Augen verbarg.

¹¹Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

¹¹Warum starb ich nicht gleich bei der Geburt und kam nicht um, sobald ich aus Mutterschoße ging?

¹²Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

¹²Warum kamen mir Knie entgegen und wozu Brüste, daß ich sog?

¹³Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

¹³Denn jetzt läge ich da und wäre stille; wäre ich entschlafen, so hätte ich nun Ruhe

¹⁴bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

¹⁴mit Königen und Landesräten, die sich Steinhaufen erbaut haben,

¹⁵ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

¹⁵oder mit Fürsten, reich an Gold, die in ihren Häusern Silber häuften.

¹⁶Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

¹⁶Oder wäre ich gar niemals dagewesen, wie eine verborgene Fehlgeburt, den Kindlein gleich, die nie das Licht gesehen haben!

¹⁷Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

¹⁷Dort hört der Frevler Toben auf, dort finden die Erschöpften Ruh;

¹⁸Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

¹⁸alle Gefangenen sind dort in Frieden, sie hören die Stimme des Treibers nicht mehr;

¹⁹Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

¹⁹Kleine und Große sind daselbst, und der Knecht ist frei von seinem Herrn!

²⁰Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

²⁰Warum läßt er Lebensmüde noch die Sonne sehen und zwingt er betrübte Seelen noch zu leben?

²¹të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

²¹die auf den Tod harren, und er kommt nicht, die nach ihm graben, mehr als nach Schätzen;

²²gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

²²die sich freuen würden und jubelten, die frohlockten, wenn sie ein Grab fänden.

²³Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

²³Was soll das Leben dem Manne, dem sein Weg verborgen ist, den Gott rings umzäunt hat?

²⁴Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

²⁴Denn statt zu essen, seufze ich, und meine Klage ergießt sich wie ein Wasserstrom.

²⁵Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

²⁵Denn was ich gefürchtet habe, das ist über mich gekommen, und wovor mir graute, das hat mich getroffen.

²⁶Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

²⁶Ich kann nicht ruhen und nicht rasten, und kaum habe ich mich erholt, so kommt ein neuer Sturm über mich.