¹Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

¹Da hob Eliphas, der Temaniter, an und sprach:

²"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t'i ndalë fjalët?

²Vielleicht verdrießt es dich, wenn man versucht, ein Wort mit dir zu reden; wer hält aber die Rede zurück?

³Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

³Siehe, du hast viele zurechtgewiesen und müde Hände gestärkt.

⁴fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

⁴Deine Reden haben Strauchelnde aufgerichtet, und wankende Knie hast du gekräftigt.

⁵Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

⁵Da es nun an dich kommt, erliegst du, und weil es dich trifft, bist du so bestürzt.

⁶Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

⁶Ist nicht deine Gottesfurcht dein Trost und die Vollkommenheit deines Weges deine Hoffnung?

⁷Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

⁷Bedenke aber: ist je ein Unschuldiger umgekommen, oder wurden je Rechtschaffene vertilgt?

⁸Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

⁸Soviel ich gesehen habe: die Unrecht pflügen und Unheil säen, ernten es auch.

⁹Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

⁹Durch Gottes Odem kommen sie um; durch den Hauch seines Zornes werden sie verzehrt.

¹⁰Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

¹⁰Das Brüllen des Löwen und die Stimme des Leuen verstummt, und die Zähne der jungen Löwen werden ausgebrochen.

¹¹Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

¹¹Der Löwe verdirbt aus Mangel an Raub, und die Jungen der Löwin zerstreuen sich.

¹²Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

¹²Zu mir aber stahl sich ein Wort, mein Ohr vernahm ein leises Flüstern;

¹³Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

¹³beim Nachdenken über Nachtgesichte, als tiefer Schlaf auf die Menschen gefallen war,

¹⁴më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

¹⁴da kam Furcht über mich und ein Zittern und durchschauerte alle meine Gebeine;

¹⁵Një frymë më kaloi përpara, dhe m'u ngritën përpjetë qimet e trupit.

¹⁵denn ein Geist ging an mir vorüber, die Haare meines Leibes standen mir darob zu Berge.

¹⁶Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

¹⁶Er stand da, und ich erkannte sein Aussehen nicht, eine Gestalt war vor meinen Augen, ich hörte eine flüsternde Stimme:

¹⁷"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

¹⁷Ist der Sterbliche gerecht vor Gott oder ein Mann vor seinem Schöpfer rein?

¹⁸Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

¹⁸Siehe, seinen Dienern traut er nicht, bei seinen Engeln nimmt er Irrtum wahr;

¹⁹aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

¹⁹wieviel mehr bei denen, die in Lehmhütten wohnen, deren Fundament im Staube liegt und die gleich Motten zerstört werden!

²⁰Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

²⁰Zwischen Morgen und Abend gehen sie zugrunde; ehe man sich's versieht, sind sie für immer dahin.

²¹Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".

²¹Wird nicht ihr Zeltstrick abgerissen? Sie sterben; und zwar nicht an Weisheit!