¹"Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t'i vija midis qenve të kopesë sime.

¹Jetzt aber lachen über mich, die an Jahren jünger sind als ich, deren Väter ich verschmäht hätte, sie neben die Hunde meiner Herde zu setzen.

²Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

²Wozu konnte die Arbeit ihrer Hände mir dienen, da es ihnen an ungebrochener Kraft gebrach?

³Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

³Durch Mangel und Hunger abgezehrt, benagten sie das dürre Land, welches längst wüste und verödet war.

⁴duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

⁴Sie pflückten die Melde ab beim Gesträuch, und die Ginsterwurzel war ihr Brot.

⁵Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

⁵Aus der Gemeinde wurden sie gejagt, man schrie über sie wie über Diebe.

⁶Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

⁶In grausigen Schluchten müssen sie wohnen, in Erdlöchern und Felsenhöhlen.

⁷ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

⁷Im Gebüsche kreischen sie und liegen unter Nesseln hingestreckt.

⁸njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

⁸Kinder von Narren, Kinder Ehrloser, sind sie aus ihrem Lande verstoßen.

⁹Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

⁹Und deren Spottlied bin ich nun geworden und diene ihnen zum Geschwätz.

¹⁰Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

¹⁰Sie verabscheuen und fliehen mich, und vor meinem Angesicht sparen sie den Speichel nicht.

¹¹Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

¹¹Denn meine Sehne hat Er aufgelöst und mich gebeugt, darum lassen sie den Zügel schießen vor mir.

¹²Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

¹²Zu meiner Rechten erhebt sich die Brut. Sie lassen meinen Füßen keine Ruhe und bahnen ihre Unheilswege gegen mich.

¹³Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

¹³Meinen Pfad haben sie zerstört, zu meinem Falle helfen sie, die keinen Helfer haben.

¹⁴Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

¹⁴Wie durch eine weite Bresche fallen sie über mich her, unter Kriegsgeschrei wälzen sie sich daher.

¹⁵Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

¹⁵Es ist Schrecken über mich gekommen; meine Ehre ist wie der Wind verflogen; und wie eine Wolke ist mein Heil vorübergegangen.

¹⁶Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

¹⁶Und nun ergießt sich meine Seele in mir, denn die Tage meines Elends haben mich ergriffen.

¹⁷Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

¹⁷Die Nacht durchbohrt mein Gebein, und meine nagenden Schmerzen schlafen nicht;

¹⁸Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

¹⁸durch ihre große Heftigkeit verändert sich mein Kleid, wie ein Hemd umschließt es mich.

¹⁹Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

¹⁹Er hat mich in den Kot geworfen, und ich bin wie Staub und Asche geworden.

²⁰Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

²⁰Ich schreie zu dir, und du antwortest mir nicht, ich stehe da, und du beobachtest mich.

²¹Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

²¹Du hast dich mir in einen unbarmherzigen Feind verwandelt, mit deiner gewaltigen Hand widerstehst du mir.

²²Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

²²Du setzest mich dem Wind aus und lässest mich dahinfahren, daß mir jeder Halt entschwindet.

²³E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

²³Denn ich weiß, daß du mich zum Tode führen wirst, ins Haus, wo alle Lebendigen zusammenkommen.

²⁴me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

²⁴Wahrlich, kein Bittender hat seine Hand ausgestreckt, wenn er in seinem Unglück schrie,

²⁵A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

²⁵daß ich nicht mit ihm geweint hätte in böser Zeit und meine Seele sich nicht um den Armen bekümmert hätte!

²⁶Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

²⁶Aber ich habe auf Gutes gehofft, und es kam Übel, ich habe auf das Licht gewartet, und es ist Finsternis gekommen.

²⁷Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

²⁷Meine Eingeweide wallen und wollen nicht stille werden; die Tage meines Jammers sind mir begegnet.

²⁸Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

²⁸Traurig gehe ich einher, ohne Sonne; ich bin in der Gemeinde aufgestanden und habe um Hilfe geschrieen.

²⁹Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

²⁹Ich bin ein Bruder geworden der Schakale und ein Gefährte der jungen Strauße.

³⁰Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

³⁰Meine Haut ist schwarz geworden an mir, und meine Gebeine sind vor Hitze verdorrt.

³¹Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

³¹Meine Harfe ist zu einem Trauerlied geworden und mein Flötenspiel zu lautem Weinen.