¹"Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

¹Einen Bund hatte ich geschlossen mit meinen Augen, und wie hätte ich mein Auge auf eine Jungfrau werfen dürfen!

²Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

²Denn was würde mir Gott vom Himmel dafür zuteilen, und welchen Lohn erhielte ich vom Allmächtigen aus der Höhe?

³A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

³Ist denn das Unglück nicht für den Ungerechten und das Mißgeschick für die Übeltäter?

⁴Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

⁴Sieht Er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte,

⁵Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

⁵so daß er wissen kann, ob ich mit Lügen umgegangen oder auf Betrug ausgegangen bin?

⁶le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

⁶Er wäge mich auf gerechter Waage, so wird Gott meine Unschuld erkennen!

⁷Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

⁷Ist mein Schritt vom Wege abgewichen oder mein Herz den Augen nachgewandelt und klebt meinen Händen ein Makel an,

⁸le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

⁸so will ich säen, und ein anderer soll es essen, und meine Pflanzungen sollen entwurzelt werden!

⁹Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

⁹Hat sich mein Herz hinreißen lassen zu einem Weibe, oder habe ich gelauert an der Tür meines Nächsten,

¹⁰gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

¹⁰so soll mein Weib für einen andern mahlen, und andere mögen sich über sie beugen!

¹¹Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

¹¹Denn das wäre eine Schandtat und ein strafwürdiges Vergehen,

¹²një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

¹²ja ein Feuer wär's, das bis in die Hölle hinein brennen und alle meine Habe verzehren müßte mit Stumpf und Stiel.

¹³Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

¹³Habe ich das Recht verweigert meinem Knecht oder meiner Magd, wenn sie eine Sache wider mich hatten,

¹⁴çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t'i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

¹⁴was wollte ich tun, wenn Gott wider mich aufträte, und wenn er mich zur Rede stellte, was wollte ich ihm antworten?

¹⁵Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

¹⁵Hat nicht der, der mich im Mutterschoße bereitete, auch sie gemacht, hat nicht ein und derselbe uns aus dem Mutterleibe hervorgebracht?

¹⁶Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

¹⁶Habe ich den Armen versagt, was sie begehrten, und die Augen der Witwe verschmachten lassen?

¹⁷në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

¹⁷Habe ich meinen Bissen allein verzehrt, und hat das Waislein nichts davon gekriegt?

¹⁸(por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

¹⁸Wahrlich, von meiner Jugend auf hat es mich hochgehalten wie einen Vater, und von Mutterleib an habe ich sie geführt!

¹⁹në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

¹⁹Habe ich einen umherirren sehen ohne Kleider und dem Armen keine Decke gegeben?

²⁰në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

²⁰Nein, wahrlich, es haben mich seine Lenden gesegnet, wenn sie von der Wolle meiner Lämmer warm geworden sind!

²¹në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

²¹Habe ich meine Hand gegen die Waise erhoben, weil ich sah, daß man mir helfen würde im Tor,

²²supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

²²so soll mir die Schulter vom Nacken fallen und mein Arm aus seiner Röhre brechen!

²³Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

²³Aber ich hätte mich vor Gottes Strafe gefürchtet, und aus Ehrfurcht vor ihm hätte ich es gar nicht gekonnt.

²⁴Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: "Ti je shpresa ime",

²⁴Habe ich mein Vertrauen auf Gold gesetzt und zu dem feinen Gold gesagt:

²⁵në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

²⁵«Sei du meine Zuversicht!», habe ich mich gefreut, weil ich reich geworden bin und meine Hand viel erworben hat;

²⁶në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

²⁶habe ich die Sonne angesehen, weil sie leuchtete, und den Mond, weil er so prächtig dahinzog,

²⁷edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

²⁷und habe ich mein Herz im Geheimen betören lassen, daß ich ihnen Küsse zuwarf mit der Hand,

²⁸Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

²⁸so wäre auch das ein strafwürdiges Vergehen gewesen; denn ich hätte den Gott verleugnet, der höher ist.

²⁹(por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

²⁹Habe ich mich gefreut über den Sturz meines Feindes und mich ergötzt daran, wenn ihn ein Unglück traf?

³⁰në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: "Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?".

³⁰Nein, ich habe meine Zunge nicht hergegeben zum Sündigen, daß ich mit einem Fluche sein Leben gefordert hätte.

³¹(përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

³¹Haben meine Hausgenossen nicht oft gesagt: Wer hätte sich nicht von seinem Fleische gesättigt?

³²në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

³²Kein Fremdling brauchte draußen zu übernachten; ich öffnete meine Tür dem Wandersmann.

³³sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

³³Habe ich, wie Adam, meine Übertretung bedeckt, so daß ich meine Schuld in meinem Busen verbarg,

³⁴Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

³⁴weil ich die große Menge fürchtete und die Verachtung der Geschlechter mich erschreckte, so daß ich schweigen mußte und nicht zur Tür hinausgehen durfte?...

³⁵dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

³⁵O daß ich einen hätte, der mir Gehör schenkte! Siehe, da ist meine Unterschrift; der Allmächtige antworte mir, und mein Gegner schreibe eine Klageschrift wider mich!

³⁶do t'i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

³⁶Wahrlich, ich würde sie auf meine Schulter legen und sie mir wie eine Krone umbinden!

³⁷Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

³⁷Meine Schritte dürfte ich ihm getrost aufzählen und ihm nahen wie ein Fürst!

³⁸në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

³⁸Wenn mein Acker wider mich schreit und seine Furchen miteinander weinen,

³⁹në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit".

³⁹weil ich, ohne ihn zu bezahlen, seinen Ertrag genossen und seinen Besitzer ums Leben gebracht habe,

⁴⁰Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

⁴⁰so soll er statt Weizen Dornen tragen und Unkraut anstatt der Gerste! Zu Ende sind die Reden Hiobs.