¹Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

¹Ja, darüber erzittert mein Herz und fährt auf von seiner Stelle.

²Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

²Höret auf das Donnern seiner Stimme und auf den Ton, der aus seinem Munde geht!

³Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

³Er läßt ihn dahinfahren unter dem ganzen Himmel und sein Licht bis zu den Enden der Erde.

⁴Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

⁴Hinter ihm her brüllt der Donner, er donnert mit seiner majestätischen Stimme, und er spart damit nicht, damit seine Stimme gehört werde.

⁵Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t'i kuptojmë.

⁵Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar; er tut große Dinge, die wir nicht verstehen.

⁶I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë", ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

⁶Er gebeut dem Schnee: Falle auf die Erde! und läßt Regen fließen, heftige Regengüsse.

⁷Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

⁷Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Werk erkennen mögen.

⁸Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

⁸Die Tiere suchen ihre Schlupfwinkel auf und bleiben in ihren Höhlen.

⁹Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

⁹Aus der Kammer des Südens kommt der Sturm und vom Norden her die Kälte.

¹⁰Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

¹⁰Vom Hauche Gottes gibt es Eis, und die weiten Wasser frieren zu.

¹¹I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

¹¹Mit Wasserfülle belastet er die Wolken, er zerstreut das Lichtgewölk.

¹²Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

¹²Und dieses wendet sich überall hin, wohin er es lenkt, auszurichten alles, was er ihm befiehlt, auf dem ganzen Erdenrund,

¹³I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

¹³bald zur Rute, bald zur Wohltat für sein Land.

¹⁴Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

¹⁴Merke dir das, Hiob, stehe stille und erwäge Gottes Wunder!

¹⁵A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¹⁵Weißt du, wie Gott ihnen Befehl gibt, wie er das Licht seiner Wolken leuchten läßt?

¹⁶A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¹⁶Verstehst du das Schweben der Wolken, die Wunder dessen, der an Verstand vollkommen ist?

¹⁷A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¹⁷Du, dem die Kleider zu warm werden, wenn es auf der Erde schwül wird vom Mittagswind,

¹⁸Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¹⁸wölbst du mit Ihm das Firmament, daß es feststeht wie ein gegossener Spiegel?

¹⁹Na mëso se çfarë duhet t'i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

¹⁹Lehre uns, was wir ihm sagen sollen; wir können nichts vorbringen vor Finsternis.

²⁰A mund t'i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

²⁰Soll ihm gemeldet werden, daß ich rede? Oder sollte der Mensch wünschen, vertilgt zu werden?

²¹Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

²¹Jetzt zwar sehen wir das Licht nicht, das doch leuchtend hinter den Wolken steht; aber der Wind wird sich erheben und sie wegfegen.

²²Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

²²Von Mitternacht her kommt Goldglanz; Gott ist von wunderbarer Pracht umgeben.

²³Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

²³Den Allmächtigen finden wir nicht; er ist von unbegreiflicher Kraft, voll Recht und Gerechtigkeit; er beugt sie nicht.

²⁴Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".

²⁴Darum fürchten ihn die Menschen; er aber sieht nicht an, die sich weise dünken.