¹A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

¹Kennst du die Zeit, da die Steinböcke gebären, oder hast du beobachtet, wann die Hindinnen werfen?

²A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

²Zählst du die Monde, die sie erfüllen sollen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?

³Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

³Sie legen sich nieder, werfen ihre Jungen und sind ihrer Wehen los.

⁴Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

⁴Ihre Jungen erstarken, wachsen im Freien auf, verlassen sie und kommen nicht mehr zurück.

⁵Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

⁵Wer hat den Wildesel frei laufen lassen, und wer hat die Bande des Wildlings aufgelöst,

⁶të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

⁶dem ich die Steppe zur Wohnung angewiesen habe, das salzige Land zum Aufenthalt?

⁷Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

⁷Er lacht der lärmenden Stadt, und das Geschrei des Treibers hört er nicht;

⁸Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

⁸er ersieht die Berge zu seiner Weide und läuft allen grünen Kräutern nach.

⁹Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

⁹Wird der Büffel willig sein, dir zu dienen? Bleibt er an deiner Krippe über Nacht?

¹⁰A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¹⁰Kannst du den Büffel mit einem Stricke binden, daß er dir Furchen mache oder hinter dir her den Talgrund egge?

¹¹A do t'i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t'ia lësh atij punën tënde?

¹¹Vertraust du ihm wegen seiner großen Kraft und überlässest du ihm deine Arbeit?

¹²A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¹²Rechnest du auf ihn, daß er dir deine Ernte einbringe oder deine Tenne fülle?

¹³Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

¹³Die Straußin schwingt fröhlich ihre Flügel; sind es aber fromme Schwingen und Federn?

¹⁴Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

¹⁴Nein, sie überläßt ihre Eier der Erde und läßt sie im Sande ausbrüten.

¹⁵duke harruar që një këmbë mund t'i shtypë ose një kafshë e fushave mund t'i shkelë.

¹⁵Sie vergißt, daß ein Fuß sie zertreten und ein wildes Tier sie verderben kann.

¹⁶I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

¹⁶Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; es macht ihr keinen Kummer, wenn sie sich umsonst abgemüht hat;

¹⁷sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

¹⁷denn Gott hat ihr die Weisheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.

¹⁸Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

¹⁸Zur Zeit, da sie ihre Flügel in die Höhe schlägt, verlacht sie Roß und Reiter.

¹⁹A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¹⁹Hast du dem Roß Stärke verliehen und seinen Hals mit der flatternden Mähne umhüllt?

²⁰A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

²⁰Lehrst du es springen wie eine Heuschrecke, daß sein stolzes Schnauben furchtbar klingt?

²¹Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

²¹Es scharrt den Boden, freut sich seiner Stärke und läuft den Waffen entgegen;

²²Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

²²es lacht der Furcht, ist unverzagt und weicht vor dem Schwerte nicht zurück;

²³Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

²³ber ihm klirrt der Köcher, blitzen Speer und Wurfspieß.

²⁴Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

²⁴Es scharrt den Boden mit Ungestüm und bleibt nicht stehen, wenn die Posaune ertönt;

²⁵Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

²⁵sobald die Posaune erklingt, spricht es: Hui! Von ferne wittert es die Schlacht, die Donnerstimme der Führer und das Feldgeschrei.

²⁶Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

²⁶Macht es dein Verstand, daß der Habicht fliegt und seine Flügel gen Süden ausbreitet?

²⁷Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

²⁷Schwingt sich auf dein Geheiß der Adler empor und legt sein Nest in der Höhe an?

²⁸Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

²⁸Er wohnt in Felsspalten und horstet auf Klippen und Bergesspitzen.

²⁹Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

²⁹Von dort aus erspäht er sich Beute, seine Augen schweifen weit umher;

³⁰Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".

³⁰seine Jungen schlürfen Blut, und wo ein Aas ist, da ist er.