¹Ty, o Perëndi, të përket lëvdimi në Sion; dhe do të kryhen zotimet para teje.

¹Al Músico principal: Salmo: Cántico de David. A TI es plácida la alabanza en Sión, oh Dios: Y á ti se pagarán los votos.

²Te ti, që plotëson lutjen, do të vijë çdo krijesë.

²Tú oyes la oración: A ti vendrá toda carne.

³Mëkatet më kishin mundur, por ti siguron faljen për shkeljet tona.

³Palabras de iniquidades me sobrepujaron: Mas nuestras rebeliones tú las perdonarás.

⁴Lum ai njeri që ti e zgjedh dhe e afron pranë vetes, që të banojë në oborret e tua; ne do të ngopemi me të mirat e shtëpisë sate, me gjërat e shenjta të tempullit tënd.

⁴Dichoso el que tú escogieres, é hicieres llegar á ti, Para que habite en tus atrios: Seremos saciados del bien de tu casa, De tu santo templo.

⁵Në drejtësinë tënde, ti na përgjigjesh me vepra të tmerrshme, o Perëndia i shpëtimit tonë, ti që je shpresa e skajeve të tokës dhe e deteve të largëta.

⁵Con tremendas cosas, en justicia, nos responderás tú, Oh Dios de nuestra salud, Esperanza de todos los términos de la tierra, Y de los más remotos confines de la mar.

⁶Me fuqinë tënde i ke bërë malet të patundshëm dhe i ke ngjeshur me forcë.

⁶Tú, el que afirma los montes con su potencia, Ceñido de valentía:

⁷Ti qetëson zhurmën e deteve, zhurmën e valëve të tyre dhe trazirën e popujve.

⁷El que amansa el estruendo de los mares, el estruendo de sus ondas, Y el alboroto de las gentes.

⁸Dhe ata që banojnë në skajet e tokës kanë frikë nga mrekullitë e tua; ti bën që të shpërthejnë britma gëzimi nga lindja dhe nga perëndimi.

⁸Por tanto los habitadores de los fines de la tierra temen de tus maravillas. Tú haces alegrar las salidas de la mañana y de la tarde.

⁹Ti e viziton tokën dhe bën që ajo të prodhojë më tepër, e pasuron në një masë të madhe; lumi i Perëndisë është plot ujë; ti u siguron njerëzve grurin e tyre, mbasi e ke përgatitur tokën.

⁹Visitas la tierra, y la riegas: En gran manera la enriqueces Con el río de Dios, lleno de aguas: Preparas el grano de ellos, cuando así la dispones.

¹⁰Ti i mbush me ujë brazdat e saj, sheshon plisat, e zbut me shirat dhe bekon filizat.

¹⁰Haces se empapen sus surcos, Haces descender sus canales: Ablándasla con lluvias, Bendices sus renuevos.

¹¹Ti e kurorëzon motin me bujarinë tënde të madhe dhe gjurmët e tua dallohen me bollëkun e të mirave.

¹¹Tú coronas el año de tus bienes; Y tus nubes destilan grosura.

¹²Kullotat e shkretëtirës janë plot me ujë, dhe kodrinat janë mbuluar me gëzim.

¹²Destilan sobre las estancias del desierto; Y los collados se ciñen de alegría.

¹³Kullotat mbulohen me kope dhe luginat mbulohen me grurë; ato lëshojnë britma gëzimi dhe këndojnë.

¹³Vístense los llanos de manadas, Y los valles se cubren de grano: Dan voces de júbilo, y aun cantan.