¹O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

¹Masquil de Asaph. ¿POR qué, oh Dios, nos has desechado para siempre? ¿Por qué ha humeado tu furor contra las ovejas de tu dehesa?

²Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

²Acuérdate de tu congregación, que adquiriste de antiguo, Cuando redimiste la vara de tu heredad; Este monte de Sión, donde has habitado.

³Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

³Levanta tus pies á los asolamientos eternos: A todo enemigo que ha hecho mal en el santuario.

⁴Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

⁴Tus enemigos han bramado en medio de tus sinagogas: Han puesto sus divisas por señas.

⁵Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

⁵Cualquiera se hacía famoso según que había levantado El hacha sobre los gruesos maderos.

⁶Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

⁶Y ahora con hachas y martillos Han quebrado todas sus entalladuras.

⁷I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

⁷Han puesto á fuego tus santuarios, Han profanado el tabernáculo de tu nombre echándolo á tierra.

⁸Kanë thënë në zemër të tyre: "T'i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

⁸Dijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez; Han quemado todas las sinagogas de Dios en el tierra.

⁹Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

⁹No vemos ya nuestras señales: No hay más profeta; Ni con nosotros hay quien sepa hasta cuándo.

¹⁰Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

¹⁰¿Hasta cuándo, oh Dios, el angustiador nos afrentará? ¿Ha de blasfemar el enemigo perpetuamente tu nombre?

¹¹Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

¹¹¿Por qué retraes tu mano, y tu diestra? ¿Por qué la escondes dentro de tu seno?

¹²Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

¹²Empero Dios es mi rey ya de antiguo; El que obra saludes en medio de la tierra.

¹³Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

¹³Tú hendiste la mar con tu fortaleza: Quebrantaste cabezas de ballenas en las aguas.

¹⁴Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

¹⁴Tú magullaste las cabezas del leviathán; Dístelo por comida al pueblo de los desiertos.

¹⁵Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

¹⁵Tú abriste fuente y río; Tú secaste ríos impetuosos.

¹⁶Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

¹⁶Tuyo es el día, tuya también es la noche: Tú aparejaste la luna y el sol.

¹⁷Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

¹⁷Tú estableciste todos los términos de la tierra: El verano y el invierno tú los formaste.

¹⁸Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

¹⁸Acuerdáte de esto: que el enemigo ha dicho afrentas á Jehová, Y que el pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

¹⁹Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

¹⁹No entregues á las bestias el alma de tu tórtola: Y no olvides para siempre la congregación de tus afligidos.

²⁰Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

²⁰Mira al pacto: Porque las tenebrosidades de la tierra llenas están de habitaciones de violencia.

²¹Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

²¹No vuelva avergonzado el abatido: El afligido y el menesteroso alabarán tu nombre.

²²Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

²²Levántate, oh Dios, aboga tu causa: Acuérdate de cómo el insensato te injuria cada día.

²³Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

²³No olvides las voces de tus enemigos: El alboroto de los que se levantan contra ti sube continuamente.