¹Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

¹Ey bütün halklar, dinleyin!Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

²qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

²Halk çocukları, bey çocukları,Zenginler, yoksullar!

³Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

³Bilgelik dökülecek ağzımdan,Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

⁴Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

⁴Kulak vereceğim özdeyişlere,Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

⁵Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

⁵Niçin korkayım kötü günlerdeNiyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

⁶ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

⁶Onlar varlıklarına güvenir,Büyük servetleriyle böbürlenirler.

⁷Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t'i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

⁷Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez,Tanrıya fidye veremez.

⁸sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

⁸Çünkü hayatın fidyesi büyüktür,Kimse ödemeye yeltenmemeli.

⁹për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

⁹Böyle olmasa,Sonsuza dek yaşar insan,Mezar yüzü görmez.

¹⁰Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

¹⁰Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü,Aptallarla budalaların yok olduğunu.Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

¹¹Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

¹¹Mezarları, sonsuza dek evleri,Kuşaklar boyu konutları olacak,Topraklarına kendi adlarını verseler bile. evleri, kuşaklar boyu konutları olacak››, Masoretik metin ‹‹ ‹Evlerimiz sonsuza dek kalacak› diye düşünüyorlar››.

¹²Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

¹²Bütün gösterişine karşın geçicidir insan,Ölüp giden hayvanlar gibi.

¹³Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

¹³Budalaların yolu,Onların sözünü onaylayanların sonu budur. |iSela

¹⁴Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t'i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

¹⁴Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler,Ölüm güdecek onları.Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak,Cesetleri çürüyecek,Ölüler diyarı onlara konut olacak.

¹⁵Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

¹⁵Ama Tanrı beniÖlüler diyarının pençesinden kurtaracakVe yanına alacak. |iSela

¹⁶Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

¹⁶Korkma biri zenginleşirse,Evinin görkemi artarsa.

¹⁷sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

¹⁷Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez,Görkemi onunla mezara gitmez.

¹⁸Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

¹⁸Yaşarken kendini mutlu saysa bile,Başarılı olunca övülse bile.

¹⁹ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

¹⁹Atalarının kuşağına katılacak,Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

²⁰Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

²⁰Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan,Ölüp giden hayvanlar gibi.