1Ejani, t'i këndojmë me gëzim Zotit; t'i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.
1Gelin, RABbe sevinçle haykıralım,Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,
2Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.
2Şükranla huzuruna çıkalım,Ona sevinç ilahileri yükseltelim!
3Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.
3Çünkü RAB ulu Tanrıdır,Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.
4Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.
4Yerin derinlikleri Onun elindedir,Dağların dorukları da Onun.
5I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.
5Deniz Onundur, çünkü O yarattı,Karaya da Onun elleri biçim verdi.
6Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.
6Gelin, tapınalım, eğilelim,Bizi yaratan RABbin önünde diz çökelim.
7Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,
7Çünkü O Tanrımızdır,Bizse Onun otlağının halkı,Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,
8"mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,
8Merivada, o gün çölde, Massadafö olduğu gibi,Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.
9ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.
9Yaptıklarımı görmelerine karşın,Atalarınız orada beni sınayıp denediler.
10Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: "Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.
10Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim,‹‹Yüreği kötü yola sapan bir halktır›› dedim,‹‹Yollarımı bilmiyorlar.››
11Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time".
11Bu yüzden öfkeyle ant içtim:‹‹Huzur diyarıma asla girmeyecekler!›› Say.14:26-35; İbr.4:1-7).