¹И рекавши ово Исус изиђе с ученицима својим преко потока Кедрона где беше врт, у који уђе Он и ученици Његови.

¹When Jesus had spoken these words, he went forth with his disciples over the brook Cedron, where was a garden, into the which he entered, and his disciples.

²А Јуда, издајник Његов, знаше оно место; јер се Исус често скупљаше онде с ученицима својим.

²And Judas also, which betrayed him, knew the place: for Jesus ofttimes resorted thither with his disciples.

³Онда Јуда узе чету и од главара свештеничких и фарисеја момке, и дође онамо с фењерима и са свећама и с оружјем.

³Judas then, having received a band of men and officers from the chief priests and Pharisees, cometh thither with lanterns and torches and weapons.

⁴А Исус знајући све што ће бити од Њега изиђе и рече им: Кога тражите?

⁴Jesus therefore, knowing all things that should come upon him, went forth, and said unto them, Whom seek ye?

⁵Одговорише Му: Исуса Назарећанина. Исус им рече: Ја сам. А с њима стајаше и Јуда који Га издаваше.

⁵They answered him, Jesus of Nazareth. Jesus saith unto them, I am he. And Judas also, which betrayed him, stood with them.

⁶А кад им рече: Ја сам; измакоше се натраг и попадаше на земљу.

⁶As soon then as he had said unto them, I am he, they went backward, and fell to the ground.

⁷Онда их опет запита Исус: Кога тражите? А они рекоше: Исуса Назарећанина.

⁷Then asked he them again, Whom seek ye? And they said, Jesus of Nazareth.

⁸Исус им одговори: Казах вам да сам ја. Ако дакле мене тражите, оставите ове нек иду.

⁸Jesus answered, I have told you that I am he: if therefore ye seek me, let these go their way:

⁹Да се изврши реч што рече: Не изгубих ни једног од оних које си ми дао.

⁹That the saying might be fulfilled, which he spake, Of them which thou gavest me have I lost none.

¹⁰А Симон Петар имаше нож, па га извади и удари слугу поглавара свештеничког, и одсече му десно ухо. А слузи беше име Малхо.

¹⁰Then Simon Peter having a sword drew it, and smote the high priest's servant, and cut off his right ear. The servant's name was Malchus.

¹¹Онда рече Исус Петру: Задени нож у ножнице. Чашу коју ми даде Отац зар да је не пијем?

¹¹Then said Jesus unto Peter, Put up thy sword into the sheath: the cup which my Father hath given me, shall I not drink it?

¹²А чета и војвода и момци јеврејски ухватише Исуса и свезаше Га,

¹²Then the band and the captain and officers of the Jews took Jesus, and bound him,

¹³И одведоше Га најпре Ани, јер беше таст Кајафи, који беше поглавар свештенички оне године.

¹³And led him away to Annas first; for he was father in law to Caiaphas, which was the high priest that same year.

¹⁴А Кајафа беше онај што даде савет Јудејцима да је боље да умре један човек него народ да пропадне.

¹⁴Now Caiaphas was he, which gave counsel to the Jews, that it was expedient that one man should die for the people.

¹⁵За Исусом, пак, иђаше Симон Петар и други ученик; а ученик онај беше познат код поглавара свештеничког, и уђе с Исусом у двор поглавара свештеничког;

¹⁵And Simon Peter followed Jesus, and so did another disciple: that disciple was known unto the high priest, and went in with Jesus into the palace of the high priest.

¹⁶А Петар стајаше напољу код врата. Онда изиђе онај ученик што беше познат код поглавара свештеничког и рече вратарици те уведе Петра.

¹⁶But Peter stood at the door without. Then went out that other disciple, which was known unto the high priest, and spake unto her that kept the door, and brought in Peter.

¹⁷Онда рече слушкиња вратарица Петру: Да ниси и ти ученик овог човека? Он рече: Нисам.

¹⁷Then saith the damsel that kept the door unto Peter, Art not thou also one of this man's disciples? He saith, I am not.

¹⁸А слуге и момци беху наложили огањ и стајаху те се грејаху, јер беше зима; а и Петар стајаше с њима и грејаше се.

¹⁸And the servants and officers stood there, who had made a fire of coals; for it was cold: and they warmed themselves: and Peter stood with them, and warmed himself.

¹⁹Поглавар, пак, свештенички запита Исуса за ученике Његове и за Његову науку.

¹⁹The high priest then asked Jesus of his disciples, and of his doctrine.

²⁰Исус му одговори: Ја говорих јавно свету, ја свагда учих у зборници и у цркви, где се свагда скупљају Јудејци, и ништа тајно не говорих.

²⁰Jesus answered him, I spake openly to the world; I ever taught in the synagogue, and in the temple, whither the Jews always resort; and in secret have I said nothing.

²¹Што питаш мене? Питај оне који су слушали шта сам им говорио: ево ови знају шта сам ја говорио.

²¹Why askest thou me? ask them which heard me, what I have said unto them: behold, they know what I said.

²²А кад Он ово рече, један од момака који стајаху онде удари Исуса по образу, и рече: Зар тако одговараш поглавару свештеничком?

²²And when he had thus spoken, one of the officers which stood by struck Jesus with the palm of his hand, saying, Answerest thou the high priest so?

²³Исус му одговори: Ако зло рекох, докажи да је зло; ако ли добро, зашто ме бијеш?

²³Jesus answered him, If I have spoken evil, bear witness of the evil: but if well, why smitest thou me?

²⁴И Ана посла Га свезаног Кајафи, поглавару свештеничком.

²⁴Now Annas had sent him bound unto Caiaphas the high priest.

²⁵А Симон Петар стајаше и грејаше се. Онда му рекоше: Да ниси и ти од ученика његових? А он се одрече и рече: Нисам.

²⁵And Simon Peter stood and warmed himself. They said therefore unto him, Art not thou also one of his disciples? He denied it, and said, I am not.

²⁶Рече један од слугу поглавара свештеничког који беше рођак ономе што му Петар одсече ухо: Не видех ли ја тебе у врту с њим?

²⁶One of the servants of the high priest, being his kinsman whose ear Peter cut off, saith, Did not I see thee in the garden with him?

²⁷Онда се Петар опет одрече; и одмах петао запева.

²⁷Peter then denied again: and immediately the cock crew.

²⁸А Исуса поведоше од Кајафе у судницу. Али беше јутро, и они не уђоше у судницу да се не би опоганили, него да би могли јести пасху.

²⁸Then led they Jesus from Caiaphas unto the hall of judgment: and it was early; and they themselves went not into the judgment hall, lest they should be defiled; but that they might eat the passover.

²⁹Онда Пилат изађе к њима напоље и рече: Какву кривицу износите на овог човека?

²⁹Pilate then went out unto them, and said, What accusation bring ye against this man?

³⁰Одговорише му и рекоше: Кад он не би био злочинац не бисмо га предали теби.

³⁰They answered and said unto him, If he were not a malefactor, we would not have delivered him up unto thee.

³¹А Пилат им рече: Узмите га ви и по закону свом судите му. А Јевреји му рекоше: Ми не смемо никога погубити.

³¹Then said Pilate unto them, Take ye him, and judge him according to your law. The Jews therefore said unto him, It is not lawful for us to put any man to death:

³²Да се збуде реч Исусова коју рече казујући каквом ће смрти умрети.

³²That the saying of Jesus might be fulfilled, which he spake, signifying what death he should die.

³³Онда уђе Пилат опет у судницу, и дозва Исуса, и рече Му: Ти си цар јудејски?

³³Then Pilate entered into the judgment hall again, and called Jesus, and said unto him, Art thou the King of the Jews?

³⁴Исус му одговори: Говориш ли ти то сам од себе, или ти други казаше за мене?

³⁴Jesus answered him, Sayest thou this thing of thyself, or did others tell it thee of me?

³⁵Пилат одговори: Зар сам ја Јеврејин? Род твој и главари свештенички предаше те мени; шта си учинио?

³⁵Pilate answered, Am I a Jew? Thine own nation and the chief priests have delivered thee unto me: what hast thou done?

³⁶Исус одговори: Царство моје није од овог света; кад би било од овог света царство моје, онда би слуге моје браниле да не бих био предан Јеврејима; али царство моје није одавде.

³⁶Jesus answered, My kingdom is not of this world: if my kingdom were of this world, then would my servants fight, that I should not be delivered to the Jews: but now is my kingdom not from hence.

³⁷Онда Му рече Пилат: Дакле си ти цар? Исус одговори: Ти говориш да сам ја цар. Ја сам за то рођен, и зато дођох на свет да сведочим истину. И сваки који је од истине слуша глас мој.

³⁷Pilate therefore said unto him, Art thou a king then? Jesus answered, Thou sayest that I am a king. To this end was I born, and for this cause came I into the world, that I should bear witness unto the truth. Every one that is of the truth heareth my voice.

³⁸Рече Му Пилат: Шта је истина? И ово рекавши изиђе опет к Јеврејима, и рече им: Ја никакве кривице не налазим на њему.

³⁸Pilate saith unto him, What is truth? And when he had said this, he went out again unto the Jews, and saith unto them, I find in him no fault at all.

³⁹А у вас је обичај да вам једног пустим на пасху, хоћете ли, дакле, да вам пустим цара јудејског?

³⁹But ye have a custom, that I should release unto you one at the passover: will ye therefore that I release unto you the King of the Jews?

⁴⁰Онда сви повикаше опет говорећи: Не овог, него Вараву. А Варава беше хајдук.

⁴⁰Then cried they all again, saying, Not this man, but Barabbas. Now Barabbas was a robber.