¹ Ay ya roz* boosi no, Saruna batama wane, Ay ya gooro ra waaliya boko mo no. Arhiijo ne:

¹Ako'y rosa ng Saron, lila ng mga libis.

² Sanda karjiyaŋ ra waaliya boko, Yaadin cine no ay baakwa ga hima wandiyey ra. Wayhiijo ne:

²Kung paano ang lila sa gitna ng mga tinik, gayon ang aking pagsinta sa mga dalaga.

³ Sanda saajo tuurey ra pom* nya, Yaadin cine no ay baakwa ga hima arwasey game ra. A biyo ra goray ga kaan ay se gumo. A tuuri izey mo haŋ kaŋ ga kaan ay meyo ra no.

³Kung paano ang puno ng mansanas sa gitna ng mga punong kahoy sa gubat, gayon ang aking sinta sa gitna ng mga anak na lalake. Ako'y nauupo sa ilalim ng kaniyang lilim na may malaking kaluguran. At ang kaniyang bunga ay naging matamis sa aking lasa.

⁴ A kande ay buci fuwo ra, Liiliwalo kaŋ a daŋ ay boŋ do mo, baakasinay no.

⁴Dinala niya sa bahay na may pigingan, at ang kaniyang watawat sa akin ay pagsinta.

⁵ M'ay fundo yayandi da reyzin* takulayaŋ, M'ay bina yeenandi da pom izeyaŋ, Zama ay jante baakasinay sabbay se.

⁵Kandilihin ninyo ako ng mga pasas, aliwin ninyo ako ng mga mansanas: sapagka't ako'y may sakit na pagsinta.

⁶ A kambe wow ma bara ay boŋo cire, A kambe ŋwaaro mo m'ay ganday. Arhiijo ne:

⁶Ang kaniyang kaliwang kamay ay nasa ilalim ng aking ulo, at ang kaniyang kanang kamay ay yumayakap sa akin.

⁷ Ya araŋ Urusalima wandiyey, Ay goono ga kaseeti araŋ gaa, Saajo jeerey da ŋweyey boŋ: Wa si ay baakwa tunandi, Araŋ ma s'a mo hayandi mo kala nd'a yadda jina. Wayhiijo ne:

⁷Pinagbibilinan ko kayo, Oh mga anak na babae ng Jerusalem, alangalang sa mga usang lalake at babae sa parang, na huwag ninyong pukawin, o gisingin man ang aking pagsinta, hanggang sa ibigin niya.

⁸ Ay baakwa jinde nooya, guna a goono ga kaa. A ga sar no tondey boŋ, a ga gaan fandey boŋ.

⁸Ang tinig ng aking sinta! narito, siya'y dumarating, na lumulukso sa mga bundok, lumulundag sa mga burol.

⁹ Ay baakwa ga hima jeeri wala ŋwe ize cine. Guna, nga ne ga kay iri cinaro banda, A goono ga niigaw funey gaa, A go g'ay fonnay finetar gaa.

⁹Ang aking sinta ay gaya ng usa o ng batang usa: narito, siya'y tumatayo sa likod ng ating bakod, siya'y sumusungaw sa mga dungawan, siya'y napakikita sa mga silahia.

¹⁰ Ay baakwa salaŋ ka ne ay se: «Ya ay baakwa, nin kaŋ ga sogo, Ma tun ka fatta.

¹⁰Ang aking sinta ay nagsalita, at nagsabi sa akin, Bumangon ka, sinta ko, maganda ko, at tayo na.

¹¹ Zama a go, kaydiya bisa, haro ban parkatak,

¹¹Sapagka't narito, ang tagginaw ay nakaraan; ang ulan ay lumagpas at wala na;

¹² Tuuri boosey goono ga bangay ndunnya ra, Waaliya kaayaŋ waate to. I go ga maa koloŋay jinde iri laabo ra.

¹²Ang mga bulaklak ay namumukadkad sa lupa; ang panahon ng pagaawitan ng mga ibon ay dumarating, at ang tinig ng batobato ay naririnig sa ating lupain;

¹³ Jeejay* nya goono ga nga ize gani ninandi ka kubandi, Reyzin tiksey mo goono ga boosu, I goono ga ngey haw kaana te. Ya ay baakwa, nin kaŋ ga sogo, Ma tun ka kaa ay banda.» Arhiijo ne:

¹³Nahihinog ang sariwang mga bunga ng puno ng higos, at ang mga puno ng ubas ay namumulaklak, kanilang pinahahalimuyak ang kanilang bango. Bumangon ka, sinta ko, maganda ko, at tayo na.

¹⁴ Ya ay koloŋa kaŋ go tondi guusu ra ga tugu tondi zullante gaa, Naŋ ay ma di ni moyduma, ay ma maa ni jinda mo, Zama ni jinda ga kaan, ni takaro mo ga sogo.

¹⁴Oh kalapati ko, na nasa mga bitak ng malalaking bato, sa puwang ng matarik na dako, ipakita mo sa akin ang iyong mukha, iparinig mo sa akin ang iyong tinig; Sapagka't matamis ang iyong tinig, at ang iyong mukha ay kahalihalina.

¹⁵ Wa di iri se zoŋoyaŋ, zoŋo kayney din kaŋ yaŋ goono ga reyzin* kaley sara, Zama iri reyzin kaley goono ga boosu. Wayhiijo ne:

¹⁵Hulihin ninyo para sa atin ang mga sora, ang mga munting sora na naninira ng mga ubasan; sapagka't ang ating mga ubasan ay namumulaklak.

¹⁶ Ay baakwa ya ay wane no, ay mo a wane no. A go ga kuru naŋ kaŋ gonda waaliya bokoyaŋ,

¹⁶Ang sinta ko ay akin, at ako ay kaniya: pinapastulan niya ang kaniyang kawan sa gitna ng mga lila.

¹⁷ Hala mo ma bo, kuba ma ban. Ni ma bare, ya ay baakwa. Ma ciya sanda jeeri wala ŋwe ize Beter tondey boŋ.

¹⁷Hanggang sa ang araw ay lumamig, at ang mga lilim ay mawala, pumihit ka, sinta ko, at ikaw ay maging gaya ng usa o ng batang usa sa mga bundok ng Bether.